Jak pomóc mamie, której nasila się znowu depresja?

Moja mama od dobrych paru lat ma stwierdzoną depresję maniakalno-lękową. Była leczona w szpitalu, teraz dostaje leki antydepresyjne (powiem tylko, że silne).Co roku na jesień przeżywamy wraz z bratem to samo. Obydwoje jesteśmy już na swoim i ciężko nam kontrolować mamę.

Ona jest jak małe dziecko. Jak tylko choroba się nasila, kładzie się do łóżka, pije alkohol, targa się na życie. Obwinia nas o wszystkie swoje niepowodzenia, odrzuca pomoc, tak jak praktycznie w większości przypadków. Stosowałam naprawdę wszystko. Starałam się być przy niej, jakoś ją wspierać i nie zwracać uwagi na jej wywody, bo uważałam, że w rzeczywistości ona tak nie myśli. Często dawało to wspaniałe rezultaty. Niestety będąc teraz już w związku, zakładając swoją rodzinę i pracując, nie mam tyle czasu, aby być ciągle przy niej. Po prostu jest to niemożliwe. Brat też już ma swoją rodzinę. Jednakże ciągle martwię się o nią, że sobie coś zrobi. Nie wiem, co mam robić. Tym bardziej, że ma te leki koło siebie i w każdej chwili... Strach pomyśleć.

Proszę pomóżcie mi wyjść z tego, rozwiązać ten problem. Przez tą chorobę mamy boję się, że nie będę mogła mieć swojego prywatnego życia, a mamą będę musiała się opiekować jak niepełnosprawną, bo ona do tego mnie zmusza. Ciągle chce, abym przy niej była, a jak nie przyjdę bo np. jestem w pracy, to znaczy, że mam ją gdzieś. Pomóżcie proszę.

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Rozwój intelektualny dziecka autystycznego

Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Sprawdź, co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu. Obejrzyj film i dowiedz się więcej o rozwoju intelektualnym dziecka z autyzmem.

Witam!

Choroba Pani mamy jest trudna i przewlekła. Jednak nie powinna być dla Pani i brata powodem rezygnacji z własnego życia. Mama jest osobą odpowiedzialną za siebie i nie możecie przejmować całej psychicznej i fizycznej odpowiedzialności za jej działania. Jeśli nie jest ubezwłasnowolniona, to sama decyduje o sobie i swoim życiu.

Choroba jest ciężkim czasem i bardzo dobrze, że wspieracie Państwo mamę. Jeśli nie jest w stanie sama sobie poradzić, to możecie Państwo starać się o opiekunkę (informacje możecie uzyskać w OPS-ie). Pani i brat możecie wspólnie z mamą porozmawiać i wyznaczyć granice w Waszej relacji. Jesteście dorośli i macie prawo zajmować się swoimi rodzinami. Możecie z mamą ustalić terminy, kiedy będziecie ją odwiedzać oraz kiedy będziecie do niej dzwonić.

Warto również, byście postrali się zapewnić mamie pomoc psychologa/psychoterapeuty. Ten rodzaj pomocy specjalistycznej może znacząco poprawić jej stan psychiczny. Istnieje możliwość bezpłatnego uczestnictwa w terapii. Także Pani i brat możecie skorzystać z takiej pomocy, ponieważ presja ze strony matki jest bardzo silna i wywiera duży wpływ na Wasze życie. 

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty