Jak poradzić sobie z myślami samobójczymi kiedy terapia nie pomaga?

witam nielatwo mi napisac te pytanie w takim nastroju ale sprobuje po co osobie ktora ma mysli samobojcze ( jej zycie to ruina zly stan zdrowia brak pracy samotnosc ) hospitalizowac w szpitalu zamykanie kogos tylko po to zeby uratowac chwilowo od samobojstwa po co ratowac osobe ktora nie ma przyszlosci wyjdzie ze szpitala i rada radz sobie sam jaki jest sens tego wrzystkiego nie lepiej ulzyc sobie w cierpieniu i zakonczyc swoje zycie niz patrzec jak sie dotyka dna nie che patrzec jak sie staczam nie che zeby inni patrzyli jak sie staczam po co dawac komus sztuczna nadzieje na lepsze jutro skoro wiadomo ze te lepsze jutro nie nadejdzie i nik mi nie wmowi ze lezenie w szpitalu cos zmieni zeby sie pozbyc musli samobojczych cos sie musi zmienic w zyciu czlowieka a na to nie ma szans tacy jak ja sa traktowani jak smieci zadnej pomocy nie ma nikogo kto by pmagal takim jak ja nie zamierzam czekac na cud chodzenie do psychologa i sluchanie pytan co slychac po co mam sluchac takich pytan psychologa w stylu co sie udalo zrobic skoro waidomo ze nic sie nie da zrobic mam juz dosyc czuje sie zbedny kazdy liczy na to ze taki czlowiek sam zmieni swoje zycie bez niczyjej ingerencji to jest nierelane moze i mam depresje ale dla mnie to juz nie ma znaczenia jaka diagnoze ktos mi postawi i tak nadziei na lepsze jutro nie ma jezlei ktos nie ma srodkow do yzcia to wiadomo ze ani psycholog an lekarz ani szpital nic tu nie pomoga to sa tylko pozory ze komus sie pomaga zwykla iluzja a pacjent ma w to uwierzyc

MĘŻCZYZNA, 32 LAT ponad rok temu

Depresja Uczucie samotności Psychiatria Psychologia Psychoterapia Myśli samobójcze Ząb

Rozpoznanie nerwicy

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

94 poziom zaufania

Dzień Dobry Panu,

Zacznę od podziękowania Panu, że podzielił się Pan częścią swojej historii osobistej i przyznaję, że Pana relację przeczytałam ze smutkiem, ale też z przekonaniem, którym chciałabym Pana zainspirować, że zawsze jest rozwiązanie- trzeba go dostrzec, podejmując mały krok..., bo od takiego małego kroku zaczynają się dziać wielkie rzeczy...

Chcę Panu powiedzieć, że tam gdzie nie widać sensu, ten sens się właśnie! zaczyna...

Z Pana opisu domniemam, że sytuacja, w której się Pan obecnie znajduje jest długotrwałą? i przez swoją długotrwałość? mogła przyczynić się do zwątpienia (u Pana) w sens egzystencjalny, kiedy to od jakiegoś czasu dotyka Pana brak środków finansowych, zadowalającego samopoczucia/zdrowia oraz poczucie samotności i brak wsparcia bliskich Osób?

Proszę nie odpuszczać, nie zostawać samemu i podjąć ponowie wyzwanie- leczenie komplementarne (psychoterapia/farmakoterapia) w Poradni Zdrowia Psychicznego lub leczenie szpitalne.

Gdyby pojawiły się u Pana niepokojące myśli, proszę skontaktować się telefoniczne z bezpłatnym/całodobowym Ośrodkiem Interwencji Kryzysowej, po wsparcie specjalistyczne.

Chcę Panu powiedzieć, że jest Pan ważny!

Z przesłaniem dla Pana Tego, Co jest Panu najbardziej teraz potrzebne,
irena.mielnik.madej@gmail.com
tel. 502 749 605

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam Pana,
każdy człowiek ma zasoby, których często nie widzi. Środki do życia można zdobyć pracując lub w placówkach pomocy społecznej, są realizowane szkolenia umożliwiające przekwalifikowanie się. Nie ma sytuacji bez wyjścia, jest wiele możliwości, potencjał istnieje w człowieku, depresja jest chorobą przejawia się zaburzeniami suicydalnymi - zawężeniem sytuacyjnym, dlatego wskazane jest leczenie psychiatryczne - farmakoterapia oraz równolegle psychoterapia w paradygmacie poznawczo - behawioralnym, wsparcie można otrzymać w MOPSie, leczenie jest potrzebne, żeby dostrzec inne możliwości. Wskazane jest wsparcie, samemu trudno jest poradzić sobie z problemem, pod wpływem błędów w myśleniu (zniekształceń poznawczych) katastrofizujemy i irracjonalnie oceniamy rzeczywistość. Z każdej trudnej sytuacji jest wyjście, potrzebna jest adekwatna interpretacja aktualnego stanu i odpowiednie zmotywowanie do działania, w określonym kierunku umożliwiającym optymalne funkcjonowanie społeczne - wskazane jest wsparcie psychoterapeutyczne.
Pozdrawiam serdecznie