Jak poradzić sobie z nadopiekuńczą matką?

Witam. Jestem 20-letnim człowieczkiem. Od lat wielu byłem samotnikiem, spędzającym czas, grając w przeróżne gry, wtedy jeszcze dużo czasu poświęcałem również nauce i przede wszystkim pasji muzycznej. Od sierpnia tego roku wiele się w moim życiu zmieniło, pokonałem wiele barier męsko-damskich, od zawsze bałem się dotyku, elektryzował mnie i przerażał, czy to był ktoś, kto poklepał po plecach w trudnym czasie, czy koleżanka bądź przyjaciel zamartwiający się o mnie. Poświęciłem wiele czasu, by się przełamać, dalej to robię, coraz śmielej... Zacząłem się spotykać z pewną niesamowitą dziewczyną, zaczęło się od nieśmiałego spotkania co tydzień, od dzwona. Od niedawna przerodziło się to bardziej w obsesję, widzimy się praktycznie codziennie. Pewnego razu zaprosiłem ją do mnie w rewanżu, ponieważ wcześniej ona mnie zaprosiła do swojego mieszkania, poznała z rodzicami, rodzeństwem. Pozostawiła na mojej mamie bardzo dobre wrażenie, zrobiliśmy razem świetny obiad z tą moją wariatką i było bardzo przyjemnie i miło.

Po kilku dniach popełniliśmy spory błąd, właściwie to ja go popełniłem... Dziewczyna wiedziała, że zajmuję się muzyką. Konkretnie udzielam się w projekcie progresywno-rockowym w charakterze wokalisty... Nalegała, bym ją kiedyś zabrał na próbę zespołu, nasze próby trwają stosunkowo długo, bo od 19:00 do 23:00, wiedziałem, że będzie musiała u mnie przenocować, autobusy tej linii nie kursowały o tej porze, a i tak bym jej w nocy samej nie puścił. Sytuacja bardzo sprzyjała ku temu, by ją na próbkę zabrać. Moja mama zapowiedziała wyjazd do Wrocławia na 2 dni. W domu był mój brat, wiedział o całej tej sytuacji, że moja koleżanka będzie u nas nocować. Tak też się stało, po próbie miałem w planach położyć się na materacu, a jej pościelić na mym łóżku. Wyszło jednak nie tak jak sobie wyobrażałem, jednak w głębi chciałem, by tak było. Potrzebowałem tak jak ona bliskości i ciepła. Postanowiliśmy razem na jednym łóżku się wyspać. Do niczego nie doszło, nie spotykamy się długo, a ja nie chciałem na niej zrobić złego wrażenia. Nie chodzi mi o sex, a miłość, powolne kroki do przodu, jej również. I tak wtuleni i ciepli razem się świetnie wyspaliśmy. Rano, w trakcie gdy odprowadzałem ją na autobus, spotkaliśmy moją matkę... Od tego czasu słyszę tylko przykre słowa z jej ust, wywęszyła wszystko bardzo szybko. Wszystko bardzo starannie jej wytłumaczyłem, ona jednak twierdzi, że koleżanka się nie szanuje i nie chce jej na razie widywać, a szczególnie w swoim domu...

Jest to bardzo trudny okres, zimno i gdy się spotykamy, staramy się spotkać u niej bądź planowo u mnie, tudzież gdzieś na mieście do kina na film czy mały obiad... Tymczasem u mnie już nie możemy. Mam dziwne przeczucie, że mama jest po prostu zazdrosna o mnie, gdy ja staram się być szczęśliwy, ona stara się, by tak nie było, zupełnie nie rozumiem dlaczego tak się dzieje. To nowa sytuacja tak dla niej (mojej matki), jak dla mnie, wcześniej najczęściej kończyło się na 3 spotkaniach z dziewczynami ze szkoły i więcej już się nie widywaliśmy bądź nawet 1 spotkanie... Okazywało się, że nie pasowaliśmy do siebie i dlatego tak się to kończyło. Teraz jest zupełnie inaczej. Akceptuję swoją sympatię, znając zapewne mało jej wad, a jednak i wiele zalet, ona również mnie akceptuje. Wszystko z czasem będzie bardziej czytelne i jasne.

Nie potrafię sobie z tą sytuacją poradzić, co powinienem zrobić, by wreszcie zaakceptowała moją ścieżkę szczęścia? By zaakceptowała moją koleżankę? (Jako że mamy jeszcze czas nie pytałem się jej tak szybko o związek, potrzeba nam jeszcze sporo czasu i mi, by się w tej sytuacji znaleźć i oswoić, jako że to zupełnie coś nowego.) Nie wiem ile mam czasu, zapewne coraz mniej, a nie chcę stracić mojej sympatii przez tę całą sytuację... Bardzo mi na niej zależy, a ona widać też ciężko radzi sobie z tą sytuacją, gdy tylko zapraszam ją do siebie, pyta: a będzie Twoja mama? Dodam tylko, że pewien postęp jest, mogę ją do siebie zaprosić, ale matka zawsze się ulatnia na czas jej pobytu w naszym domu. Proszę o pomoc, nie wiem jak sobie z tym wszystkim poradzić, jest to świeża sytuacja i nie zdawałem sobie sprawy, że tak trudna.

MĘŻCZYZNA, 20 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje Relacje z rodzicami i teściami

Przywiązywanie wagi do cudzych opinii

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

84 poziom zaufania

Witam!

Jest Pan dorosłym mężczyzną i sam Pan decyduje z kim, kiedy i gdzie się spotyka. Ma Pan prawo do decydowania o własnym życiu i szukania w nim szczęścia. Pana sympatia staje się dla Pana kimś więcej niż tylko koleżanką. To normalne, że szuka Pan przy niej bliskości, a taka bliskość sprawia Panu radość. Dlatego warto postarać się, by relacja z sympatią mogła się swobodnie rozwijać. Matka może wyrazić swoje zdanie na temat Pana postępowania czy też zwrócić Panu na pewne kwestie uwagę. Jednak warto z nią porozmawiać o tym, że nie jest Pan już dzieckiem i sam potrafi zadbać o siebie. Warto się usamodzielnić i zacząć żyć własnym życiem. Rodzice bardzo często mają trudność z zaakceptowaniem dorosłości swoich dzieci. Dlatego też niejednokrotnie zachowują się względem dorosłych już dzieci, jakby były wciąż kilkulatkami. W takiej sytuacji warto wyznaczyć granice wzajemnych oddziaływań. Oznacza to, że ustala Pan zasady z mamą, na podstawie których będziecie dalej wspólnie funkcjonować. Do takich podstawowych zasad może należeć to, że mama nie wtrąca się w Pana relacje z kobietami. Mimo jej doświadczenia życiowego i opiekuńczości, nie będzie w stanie uchronić Pana przed każdym błędem. Najważniejsze jest zdobywanie samodzielnych doświadczeń w relacjach damsko-męskich, gdyż tylko w taki sposób będzie Pan uczył się, jak budować głębokie i trwałe relacje z partnerką.

Warto do rozmowy z mamą się przygotować. Może Pan zastanowić się o czym, chce Pan z nią podyskutować i spisać sobie listę takich kwestii. Mamie może Pan zaproponować to samo. W ten sposób oboje przemyślicie tematy i zastanowicie się, co chcecie sobie wzajemnie powiedzieć. Reguły wspólnego postępowania możecie spisać i powiesić w widocznym miejscu. Jeżeli w tej chwili taka rozmowa będzie dla Pana zbyt trudna, może Pan napisać do mamy list i wyjaśnić swoje stanowisko. Warto również zastanowić się nad stopniowym usamodzielnianiem się i uniezależnieniem od rodziców, np. pracując dorywczo, wynajmując oddzielne mieszkanie, itp.

Dobrze byłoby również porozmawiać z sympatią i wspólnie z nią zastanowić się, co dalej zrobić z tą sprawą. Sam Pan zauważył, że dziewczyna nie czuje się teraz dobrze w towarzystwie Pana matki. Dlatego warto poszukać takiego rozwiązania, które mogłoby zmienić obecną sytuację. Przede wszystkim jednak proszę pamiętać, że czasy, kiedy rodzice decydowali o związkach dzieci już się skończyły. Sam Pan ma prawo do znalezienia sobie takiej partnerki, z którą będzie Pan szczęśliwy bez względu na to, czy podoba się to Pana rodzicom czy też nie. Związek buduje się między partnerami - w tym wypadku Panem i Pana wybranką, rodzice nie są elementami tej relacji. Mogą owszem służyć radą i pomocą, ale decyzje o dalszym rozwoju relacji należą do Pana i partnerki.

Pozdrawiam

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

94 poziom zaufania

Witam Pana Serdecznie,

Zachęcałabym Pana do szczerej, otwartej rozmowy z Mamą, wyjaśniając zdarzenie oraz przepraszając za nie, komunikując Mamie, że zależy Panu na relacji z Dziewczyną i też ważna jest dla Pana relacja z Mamą.
Proszę również rozważyć rozmowę z psychologiem.

Życzę Panu żeby się Wam udało!
irena.mielnik.madej@gmail.com