Jak poradzić sobie z trudną przeszłością?

26 lat, kobieta. Jako dziecko byłam zaniedbywana i wykorzystywana. Stosowano na mnie przemoc fizyczną i psychiczną. Aktualnie jestem na drodze do zdrowego traktowania siebie. Moim problemem jest opór który nie pozwala mi godzić się na to aby inni zaspokajali moje potrzeby. Nie potrafię ich identyfikować, prosić o ich spełnienie ani nawet akceptować tego, że ktoś chciałby jakąś z nich zaspokoić. Czuję wstyd kiedy coś nazywane jest "moją potrzebą". Kojarzy mi się to ze słabością. Wiem, że jest to problem który muszę ogarnąć i żeby to zrobić muszę zrozumieć mechanizm który mną kieruje który nie pozwala mi się godzić na zaspokajanie przez innych moich potrzeb. Jeśli chodzi o mnie samą to spełniam swoje podstawowe potrzeby wynikające z fizjonomii człowieka.

KOBIETA, 26 LAT ponad rok temu

Psychologia Przemoc psychiczna Dziecko

Co zrobić, gdy sen nie przychodzi?

Nie możesz zasnąć? Przekręcasz się z boku na bok? Obejrzyj filmik i dowiedz się, co robić w takiej sytuacji. Ekspert podpowiada, jak sobie pomóc, kiedy sen nie przychodzi.

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Szanowna Pani,
zachęcam do podjęcia psychoterapii, polecam paradygmat poznawczo - behawioralny.
Pozdrawiam serdecznie

Mgr Agnieszka Galas - Konsor Psychologia

60 poziom zaufania

Dzień dobry. Pani historia jest bardzo trudna, wpłynęła i nadal wpływa, jak sama Pani zauważa, na Pani zachowanie. U osób zaniedbywanych często pojawia się niechęć i brak zaufania do innych, a co za tym idzie nieumiejętność powierzenia im swoich problemów. Często negacja ta nie występuje tylko dla osób z zewnątrz. Osoby z trudna przeszłością, często "porzucają" same siebie. Nie wsłuchują się w swoje potrzeby, przez co tak naprawdę dochodzi do kolejnych porzuceń, ale już przez samą siebie. Sama Pani zauważa, że "spełnia swoje podstawowe potrzeby wynikające z fizjonomii człowieka". Niestety te potrzeby jak jedzenie, czy sen nie wystarczają do "zdrowego" życia. człowiek jako istota społeczna, jak przecież i większość zwierząt potrzebują czegoś więcej. Przy braku zaspokajania innych potrzeb w tym chociażby potrzeby bezpieczeństwa, bliskości, akceptacji człowiek nie jest i nigdy nie będzie zdrowy, nie wspominając już o szczęściu.
dlatego uważam, że powinna się Pani jak najszybciej zgłosić do psychoterapeuty i rozpocząć terapie. wskazana byłaby w nurcie psychodynamicznym.
Pozdrawiam
http://psychoterapia-krakow.net/