Jak przestać porównywać się do innych?

Witam. Mam 18 lat 161cm wzrostu niecałe 45kg. Moim problemem jest to że nie czuje co jem,liczę kalorie, żyje od posiłku do posilku,nie potrafię myśleć o niczym innym jak o jedzeniu,nic mnie nie cieszy jestem ciągle smutna...mam zaparcia ale nie wiem dlaczego moze przez to,że myślę o tym czy odwiedzę kibelek czy nie i nie mogę. Moja obsesja jest brzuch który mi odstaje,a mając zaparcia jest “straszny” chciałabym żyć jak normalny człowiek jeść kiedy chce i wgl ale boje się że dużo przytyje. Ciągle porównuje się do innych i zazdroszczę im że mimo że niektóre dziewczyny ważą parę kilo więcej wyglądają lepiej ode mnie,mają chudsze nogi,plaski brzuch ogolnie lepiej. Od 4 lat mam problem z okresem nie jest w ogóle regularny nawet po braniu ostatnio luteiny nie dostałam okresu,czuje się cały czas zmęczona i ciągle liczenie i robienie coś żeby spalić kalorie. Czasem nie czuje nawet głodu..chciałabym żyć jak normalny człowiek jak w dzieciństwie jedzenie było moim drugim planem,a teraz zajmuje mi całe życie..nic mnie nie cieszy...kiedyś jedzenie mi smakowalo jadłam jak byłam głodna kiedy chciałam i nie musiałam specjalnie coś robić żeby “spalić kalorie” Ja już nie wiem jak to jest normalnie żyć bez porównania się do innych i ogolnie. I teraz te zaparcia :( Nie potrafię sobie z tym poradzić :( Walczę z tym z 3lata,nigdy nie miałam nadwagi,miałam 14 lat jak przytyłam ważyłam najwięcej około 52kg tyle że byłam niższa,wtedy zrobiłam się grubsza trochę,mam chyba taka figurę że nawet mało ważąc a nawet za mało nie wyglądam jak chuda przynajmniej ja tego nie widzę. Chciałam schudnąć gdy brat nazwal mnie grubą i ogl. Proszę o pomoc.
KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Dieta odchudzająca dla cukrzyka

Czy osoba cierpiąca na cukrzycę może być na diecie odchudzającej? Dowiedz się tego z naszego filmiku. Zapoznaj się z wypowiedzią eksperta - diabetologa prof. Władysława Kornafela.

Z opisu Pani wynika, że jedynym Pani hobby jest myślenie o schudnięciu. A tak naprawdę jest Pani bardzo, bardzo szczupłą i zgrabną osobą, posiada Pani jeszcze jeden bardzo ważny atut którym jest młodość. Szkoda marnować osiemnastu lat na wyimaginowane porównywanie się z innymi osobami (sama Pani stwierdza że wygląda Pani niekorzystnie - tak twierdzą anorektyczki). Proponuję skierować Pani uwagę na rozwój jakiegoś sensownego hobby: bieganie, granie w piłkę, squash, lub pływanie, jazda na rowerze inne ciekawe dyscypliny sportowe lub rekreacyjne, taniec, dużo zajęć na powietrzu. Podczas rozmyślań nad swoim wyglądem i wagą wpada Pani w stany depresyjne (bo zawsze będą lepsze lub gorsze koleżanki od Pani). Warto skupić się na swoich walorach i rozwijać je - czyli zadać sobie pytanie: co może taka piękna, młoda i zdrowa dziewczyna zrobić coś korzystnego ze swoim życiem? I na to proszę poświęcić jak najwięcej uwagi. Wtedy uzyska Pani dużo wspaniałej energii, którą można zamienić w korzystne działanie związane z rozwojem Pani osobowości. * Proponuję również zgłosić się do psychoterapeuty a także lekarza pierwszego kontaktu (w celu zbadania krwi i moczu).
* Pozdrawiam serdecznie życząc powodzenia w przemianie procesu myślowego, Alicja M. Jankowska http://psychoterapie-szczecin.pl

0

Dzień dobry,

Z opisu można wnioskować, że chyba zasadniczym źródłem Pani problemów, jest tendencja do porównywania się do innych osób i o czym sama Pani pisze - zazdrość wynikająca z Pani spostrzeżeń dotyczących atrakcyjniejszego, według Pani, wyglądu Pani koleżanek. Skutkiem tego, jest kontrola posiłków i ich kaloryczności, mająca uchronić Panią przed nadwagą (nawiasem mówiąc - w oparciu o dane dotyczące Pani "wymiarów" - ma Pani obecnie niedowagę, która być może skutkuje sygnalizowanymi problemami z miesiączkowaniem).

Wobec powyższego, sugerowałbym po pierwsze przeprowadzenie badań diagnostycznych dotyczących Pani ogólnego stanu zdrowia, które zlecić może lekarz pierwszego kontaktu w Pani przychodni - możliwe, że Pani złe samopoczucie i zmęczenie może wynikać m.in. z nieprawidłowego odżywiania. Po drugie - biorąc pod uwagę Pani tendencję do porównywania się z innymi osobami - zaproponowałbym Pani konsultację psychologiczną i zapewne terapię, w trakcie której mogłaby Pani przyjrzeć się swojej zaniżonej samoocenie i zacząć sobie z nią radzić.

Pozdrawiam
Maciej Rutkowski
www.abovo.bialystok.pl

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty