Jak radzić sobie z emocjami po poronieniu?

Witam. Z powodu traumatycznych przezyc (poronienie, dlugotrwala choroba-mononukleoza?) i byc moze zaburzen hormonalnych po poronieniu mam problemy z wlasna psychika. Stracilam motywacje do czegokolwiek, non stop placze, unikam ludzi i czuje, ze kazdy dzien to koszmar. Stracilam apetyt i mam chyba ataki paniki. Nie wiem co mam robic. Probowalam medytacji. Sport nie wchodzi w gre ze wzgledu na mononukleoze. Rozmawialam z terapeuta. Nie jest lepiej a ja jestem przerazona tym co sie ze mna dzieje.
KOBIETA, 33 LAT ponad rok temu

Czy warto przesuwać horyzont?

Witam Panią
Poronienie jest zawsze wstrząsającym przeżyciem,
któremu zwykle towarzyszy dezorientacja,
smutek, płacz, gniew, lęk, poczucie winy, poczucie
nieszczęścia, rozdrażnienie i wiele innych przykrych
emocji nad którymi trudno zapanować, a które mogą
doprowadzić do pogarszania się stanu zdrowia
psychicznego
i fizycznego, a nawet do nerwicy czy depresji.
Jedna czy dwie rozmowy z terapeutą nie wystarczą.
Należy podjąć systematyczną psychoterapię,
dzięki której odzyska Pani równowagę wewnętrzną.
Pozdrawiam Panią serdecznie

Hanna Markiewicz
psycholog
konsultacje@psycholog24online.pl
http://psycholog24online.pl

0

Witam, ma Pani za sobą trudne, traumatyczne przeżycia. Czy korzysta Pani wciąż z pomocy terapeuty? Terapia jest procesem, na który potrzebny jest czas. Proszę skorzystać z konsultacji z lekarzem psychiatrą. Być może, jeżeli występują u Pani zaburzenia depresyjne warto włączyć leczenie farmakologiczne. Napisała Pani że sport nie wchodzi w grę ze względu na mononukleozę. Na tą przypadłość chorowało wielu sportowców Roger Federer, Heather Watson, Mateusz Sawrymowicza, Urszula Radwańska, Mark Cavendish. Jeżeli brakuje Pani sportu, proszę skonsultować się ze swoim lekarzem. Można zacząć od umiarkowanego wysiłku, na przykład od spacerów. Rozumiem, że czuje się Pani przerażona, bo nie rozumie co się z Panią dzieje. Czy ma Pani w swoim otoczeniu kogoś z kim może podzielić się swoimi trudnymi doświadczeniami, z rodziny, przyjaciela. Pomocne może być znalezienie grupy wsparcia (np. http://opiekaitroska.pl/wsparcie-terapeutyczne/program-wsparcia-dla-kobiet-z-depresja/), forum osób które borykają się z podobnymi problemami. Potrafią zrozumieć sytuację, ponieważ przeżywają podobnie trudne chwile. Jeżeli potrzebuje Pani dłuższej rozmowy zapraszam do skorzystania z konsultacji online.
Pozdrawiam serdecznie
Dorota Nowacka
psycholog
rejestracja@psycholognowacka.pl
www.psycholognowacka.pl

0

Dzień dobry,
Bardzo Pani współczuję z powodu tak traumatycznych przeżyć. Rozumiem, że jest Pani bardzo ciężko. Pani objawy są zrozumiałe. Trzeba dać sobie czas na przeżycie żałoby, ale psychoterapia może bardzo pomóc także w innych Pani objawach, prawdopodobnie depresji. Pisze Pani o "rozmowie z terapeutą" - psychoterapia to proces i na pierwsze efekty trzeba czasem poczekać. Inną przyczyną może być przypadkowy wybór psychoterapeuty czy podejścia terapeutycznego. Polecam rozpocząć psychoterapię poznawczo-behawioralną w Pani mieście lub zapraszam do kontaktu. Pozdrawiam!

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty