Jak radzić sobie z nadopiekuńczą matką?

Mam 20 lat i mieszkam z rodzicami. Moja mama ciągle mnie kontroluje i nie rozumie tego że chciałabym odrobinę prywatności. Gdy rozmawiam z chłopakiem przez słuchawki to wręcz wyrywa mi jedną z ucha by podsłuchać o czym rozmawiamy. Gdy jemu się to nie spodobało i powiedział jej" czy mogłaby nas pani zostawić" to obraziła się na mnie i przez kilka dni się nie odzywała. Gdy mówię jej że chciałabym gdzieś pojechać z koleżanką to już jest problem i mówi" najlepiej nic byś nie robiła". Ciągle straszy mnie mówiąc" nie wiem jak wy sobie poradzisz gdy ja już zamknę oczy". Mama za każdym razem gdy tylko usiądę wchodzi do pokoju i mówi mi co jest jeszcze nie zrobione. Chciałam iść do pracy by zarobić na siebie to powiedziała mi" po co? Przecież i tak nic nie umiesz. Po godzinie już nie dasz rady". Ojczym też bardzo często tak mówi. Czuję że nie mam w nich żadnego wsparcia i nie mogę sobie z tym poradzić.
KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

8 sposobów, aby uzdrowić swój dom, czyli tajniki sztuki feng-shui

Szanowna Pani,
wskazane jest dla Pani wsparcie psychoterapeutyczne. W takiej relacji z mamą i ojczymem wykształca Pani niskie poczucie własnej wartości, będzie Pani w sytuacji wyuczonej bezradności, wchodzi Pani w fazę dorosłości, ważna jest realizacja na płaszczyźnie zawodowej, odrębność finansowa, która pozwoli się usamodzielnić. Samoocenę czyli poczucie własnej wartości, kształtuje się w procesie socjalizacji. Wiele czynników składa się na poczucie własnej wartości, takich jak; postrzeganie samego siebie, wiara w siebie, własna skuteczność, samoakceptacja, poczucie własnej godności. Ogólnie mówiąc jest to opinia nas samych o sobie, inaczej mówiąc negatywne automatyczne myśli dotyczące siebie, wysoki krytycyzm w stosunku do siebie. Wskazana jest pomoc psychologa/psychoterapeuty, proces terapeutyczny umożliwi zrozumieć swoje zachowanie w określonym kontekście (sytuacji) i umożliwi zmodyfikować wzory myślenia, to wpłynie na poprawę funkcjonowania społecznego. Poczucie własnej wartości czyli samoocenę trzeba odbudować, tak żeby była optymalna i stabilna. Przekonania i opinie na własny temat w oparciu o doświadczenia życiowe kształtują samoocenę. Szczególnie negatywne komunikaty i doświadczenia w procesie rozwoju są istotą niskiego poczucia własnej wartości. Spróbuj zastanowić się jaką wartość sobie przypisujesz, zastanów się, jak ta opinia wpływa na twoje myśli i uczucia, w związku z tym, jakie działania podejmujesz: 1)Czy doceniasz siebie? 2)Czy lubisz siebie? 3)Czy akceptujesz swoje zachowanie? 4)Jaka jest twoja skuteczność? 5)Czy masz poczucie własnej godności? 6)Jak widzisz siebie? Negatywne przekonania na własny temat - wysoki samokrytycyzm jest wskaźnikiem, który pokazuje, że skupiasz się na własnych słabościach, wadach i jednocześnie nie doceniasz swoich zalet. Emocje, które są synchronizowane z negatywnymi myślami to; smutek, lęk, frustracja, złość, poczucie winy i wstydu. Myśli i emocje mają wpływ na nasze zachowanie - obserwuje się to w różnych sytuacjach; trudność w asertywnym wyrażaniu potrzeb, niezdecydowanie w realizacji planów życiowych. Mogą pojawiać się też dolegliwości somatyczne; napięcie, zmęczenie, ból głowy. Wskazane jest leczenie metodą psychoterapii poznawczo - behawioralnej. Terapia poznawczo-behawioralna pozwala zrozumieć problem, im lepiej rozumiemy problem, tym łatwiej sobie z nim radzimy - poprawi się Pani funkcjonowanie społeczne oraz ustabilizuje się Pani samoocena, co wpłynie na dobrostan psychiczny. Pozdrawiam serdecznie

0

Dzień Dobry Pani,

Zachęcałabym Panią do podjęcia pracy rozwojowej terapeutycznej, pod okiem Psychologa, by nabyła Pani umiejętności stawiania granic, poprzez dbanie o swoje potrzeby oraz swoją autonomię osobistą, polegającą na samostanowieniu.

Serdeczności i tylko powodzenia Pani życzę,

irena.mielnik.madej@gmail.com
tel. 502 749 605

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty