Jak się zachować w stosunku do osoby cierpiącej na ChAD?

Witam , mój przyjaciel ma zdiagnozowany ChAD, dawniej się leczył, był nawet hospitalizowany, dodatkowo przechodzil zespół stresu pourazowego po misji wojskowej. W zeszłym roku po dość długiej depresji która przechodzil łagodnie remisja trwała ok 3 miesięcy ale we wrześniu stracił dobra pracę i wpadł w manie która z krótkimi epizodami mieszanymi ( kilkudniowe depresję) trwa do dziś. Z dnia na dzień stałam się jego najgorszym wrogiem, zrywa kontakt , udało mi się z nim porozmawiać logicznie może dwa razy, nie chce słyszeć o leczeniu. W stosunku do innych potrafi zachować się nadmiar inteligentnie dlatego ludzie nie widza roblemu. Do mnie jest agresywny słownie. Jednak przeważnie ignoruje mnie i bardzo długo milczy. Moje pytanie brzmi: jak mam się zachować ? Czy najlepszym rozwiązaniem jest nie utrzymywać kontaktu tylko przeczekać ta fazę, która jednak trwa już ponad 7 miesiecy ? Bardzo proszę o informacje jak postępować

KOBIETA, 34 LAT ponad rok temu

Choroba afektywna dwubiegunowa Depresja Stres Agresja Psychologia Zespół stresu pourazowego

Czy depresja jest chorobą śmiertelną?

Depresja to choroba cywilizacyjna. Jest przyczyną wielu przykrych dolegliwości, czy jednak może doprowadzić do śmierci? Obejrzyj film i zapoznaj się z wypowiedzią eksperta.

Mgr Magdalena Golicz Psycholog, Chorzów

84 poziom zaufania

Rzeczywiście czasami jedynym dobrym wyjściem jest chronienie siebie przed agresją (także tą werbalną) z jednoczesną uważnością na stan przyjaciela. Daje to możliwość powrotu do relacji, gdy jego stan się poprawi lub interwencji, gdy pogorszy się na tyle, że będzie potrzebował zdecydowanej pomocy z zewnątrz. Dawanie sygnałów, że nadal jest się zainteresowanym losem przyjaciela, może być dla niego ważne. I nawet jeśli obecnie je odrzuci, jest duża szansa, że doceni osoby trwające przy nim ( w sensie nie wycofujące się całkowicie, nie skreślające go w chorobie) w późniejszym okresie remisji lub lepszego funkcjonowania. Jednakże "nic na siłę" czy wbrew sobie. Ważne, by Pani także czuła się bezpiecznie w relacji i robiła tyle, ile pani chce i może w danym momencie życia zrobić oraz by wspierając pamiętać, że jest to wsparcie a nie odpowiedzialność. Pomocna może się okazać także rozmowa z rodziną, poszukanie wsparcia u innych jego bliskich, a także zapewnienie sobie wsparcia bliskich w tej sytuacji (trudnej także dla Pani).