Jak żyć z osobą chorą na chorobę dwubiegunową?

Dzień dobry, Mam 20 lat, moja żona ma 21 lat i cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową, mamy rocznego synka. Proszę o pomoc, jak reagować na tę chorobę, jak reagować na zmiany humorów, jak postępować w okresach maniakalnych i depresyjnych? Żona straciła wyczucie siły, czasami mnie boli jak mnie złapie, podrapie po plecach za mocno itp. - mówię jej o tym wszystkim, ale nie wiem czy powinienem. Jak reagować w sytuacji jej mocnej złości, co robić, kiedy w stanie depresji cały świat wydaje jej się ponury, smutny? Czasami już naprawdę mam dość i nie wytrzymuję słysząc o śmierci, samobójstwach, o tym jaka jest beznadziejna, że teraz cierpi za swoje błędy życiowe. Proszę o pomoc, jak się uodpornić i jak na to wszystko reagować?

MĘŻCZYZNA, 20 LAT ponad rok temu

Przyczyny udaru mózgu

Udar mózgu stanowi 80 proc. wszystkich udarów i jest jednym z powikłań zatorowych chorób serca. Będąc główną przyczyną niesprawności osób po 40 roku życia, stanowi trzecią w kolejności przyczynę zgonów. O przyczynach powstawania udaru mózgu, opowiada prof. Janina Stępińska, kardiolog.

Witam!

Pana sytuacja jest trudna i myślę, że pozytywnie może na nią wpłynąć pozyskiwanie informacji na temat zaburzenia oraz korzystanie również przez Pana z pomocy i wsparcia innych osób. Regularne przyjmowanie leków przez żonę oraz stosowanie się do porad lekarza może pozwolić na ustabilizowanie jej nastroju i zachowania. Warto zachęcić ją także do uczestnictwa w psychoterapii, która może wzmacniać efekty leczenia farmakologicznego. Panu proponuję wizytę u lekarza żony, by mógł się Pan jak najwięcej dowiedzieć na temat jej obecnego stanu psychicznego oraz tego, jak żona może się zachowywać i jak Pan może reagować.
Dobrze, że rozmawia Pan z żoną. Rozmowy i wykazanie zainteresowania jej problemami świadczą o Pana gotowości pomocy i zaangażowaniu w jej sprawę. Pana zachęcam również do skorzystania z pomocy. Pisze Pan, że czasem napięcie wywołane zachowaniem żony jest bardzo duże. To normalne, że ciężko jest Panu radzić sobie samemu ze wszystkim i jeszcze brać na siebie odpowiedzialność za czyny żony. Dlatego też zachęcam Pana do uczestnictwa w grupach wsparcia (warto o to zapytać w swojej okolicy, np. przy poradni zdrowia psychicznego lub w ośrodku pomocy społecznej). Kiedy trudno jest Panu dać sobie radę z jakimś problemem może Pan korzystać z telefonów zaufania.
Warto poszukać także dla Pana pomocy, gdyż jest Pan obecnie narażony na duży stres, przez co może być Panu bardzo ciężko radzić sobie ze wszystkim samotnie. Wsparcie i pomoc innych może Panu pomóc w przezwyciężaniu trudności i szukaniu nowych rozwiązań problemów.

Pozdrawiam 

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty