Jestem bardzo nerwowa. Co może być przyczyną mojego fatalnego samopoczucia?

Witam, Mam 16 lat i od pewnego czasu jestem bardzo nerwowa. Bez żadnego powodu mogę rozpłakać się, ciągle drżą mi ręce. Zapominam o wielu rzeczach. Miewam tak duże i ciągle huśtawki nastrojów, że to jest aż wykańczające... Zdarzało się też, że wychodziłam do łazienki w trakcie lekcji by trochę odpocząć od ludzi. Nie mam wielu znajomych, bo lubię przebywać w samotności. Moi rodzice uważają mnie za dziwaka, bo sami są bardzo towarzyscy... Każą mi spotykać się z ludźmi, ale ja nie chcę. Wolę siedzieć w domu i zajmować się swoimi sprawami. W szkole mam dobre oceny, ale za każde, chociaż najmniejsze przewinięcie są na mnie źli. Nie jestem jednak pewna, czy to ich wina... Myślę, że już się do tego przyzwyczaiłam. Nawet jeśli chciałabym im coś wykrzyczeć - nie potrafię, duszę to w sobie, a potem wypłakuję w pokoju. Do niedawna miałam dziewczynę, na której bardzo mi zależało. Nie powiedziałam o tym rodzicom, oczywiście. Nie wiem jak zareagowaliby, gdyby dowiedzieli się, że mają córkę lesbijkę. Była to bardzo poważna miłość na odległość. Poznali ją, ale nie spodobała się im. Mówili mi, że to przez nią stałam się tak odosobniona, ale przecież ja byłam taka już od nie wiem jakiego czasu! Od czasu naszego zerwania wciąż chodzę jeszcze smutniejsza, bo wydaje mi się, że to był błąd i powinnyśmy do siebie wrócić. Z drugiej strony nie chcę, by moi rodzice uważali mnie za dziwaczkę i zakazywali nam kontaktu, jak to próbowali do tej pory. Mam strasznego kaca moralnego i całe dnie nie wiem co mam ze sobą zrobić. Kogo mam wybrać? Nie wiem co dokładnie jest przyczyną mojego fatalnego samopoczucia... Niech ktoś mi pomoże...

KOBIETA, 16 LAT ponad rok temu

Miłość od pierwszego wejrzenia częściej przytrafia się mężczyznom

Witam!

Na Twoje obecne samopoczucie wpływ ma wiele czynników - zerwanie z dziewczyną, ukrywanie swojej orientacji seksualnej, problemy w kontakcie z rodzicami, tłumienie emocji. Brak porozumienia z rodzicami i lęk przed powiedzeniem im prawdy, kim była Twoja przyjaciółka dla Ciebie, wywołują silne emocje, z którymi trudno jest sobie samemu poradzić. Warto, żebyś znalazła wsparcie i zrozumienie ze strony innej osoby lub osób. Nie jesteś towarzyska, ale nie oznacza to również całkowitej izolacji od ludzi.
Warto, byś poszukała osoby, która mogła by być Twoją przyjaciółką czy przyjacielem. Ważne jest również odpowiednie wyrażanie emocji i przeżywanie ich. Tłumienie ich w sobie nie przynosi pożądanych rezultatów. Postaraj się wyrażać to, co czujesz, na bieżąco. Kiedy jesteś zła, smutna czy szczęśliwa, pokazuj to i mów o tym. Najlepiej używać formy komunikatu w pierwszej osobie: "jestem smutna, ponieważ powiedziałeś..., czuję się szczęśliwa, bo stało się..., jestem zła, z powodu Twojego zachowania, czy denerwuje mnie, kiedy mówisz do mnie w ten sposób. Mówiąc w takiej formie o tym, co czujesz, nie oceniasz innych, wyrażasz tylko swoje uczucia.
Sądzę, że dobrze byłoby, gdybyś skorzystała z pomocy psychologa. Istotne jest to szczególnie w kwestii Twojej seksualności i kontaktu z rodzicami. Zachęcam Cię także do korzystania z telefonu zaufania Stowarzyszenia Lambda 22 628 52 22 (w godz. 18-21). Możesz również skorzystać ze strony internetowej stowarzyszenia i dowiedzieć się więcej na temat swojej orientacji seksualnej, trudności związanych z informowaniem o tym środowiska, ale także skontaktować się z ludźmi, którzy mają podobne do Twoich problemy.

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty