Kiwania się podczas słuchania muzyki

Witam serdecznie nazywam się Emil mam 16 lat.. Mój problem polega na tym, że już od małego badzo często kiwam się przy ulubionej muzyce. Trwa to nie raz parę godzin lub minut i często mam na tą ochotę. Kiwam się na łóżkach , wersalkach itd. Jak kiwam to wymyślają mi się nowe historie co bym robił , wymyślam se nowe życie albo biorę z ostatnich dni wydarzenia i je przerabiam jeszcze raz w głowie. Nie raz gadam przy kiwaniu albo gwałtownie ręką rusze czy głową. Nie wiem co to jest i pomóżcie mi

16 LAT ponad rok temu

Psychologia

Rodzina dziecka autystycznego

Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu? Obejrzyj film i dowiedz się więcej o rodzinie dzieci autystycznych.

Mgr Kamila Drozd Psycholog

80 poziom zaufania

Witaj Emil!
Niestety, drogą wirtualną nie da się postawić żadnej diagnozy. Jeżeli dostrzegasz u siebie niepokojące zachowania, które utrzymują się u Ciebie od najmłodszych lat, np. kiwanie się podczas muzyki, uciekanie w swój własny świat marzeń i wyobrażeń, analizowanie minionych doświadczeń, mówienie do siebie, to najlepiej skonsultować się ze specjalistą, np. psychologiem. Być może Twoje zachowania wynikają z jakichś nieprawidłowości neurologicznych? Może to jakieś zaburzenia ze spektrum autyzmu, zespół Aspergera? Niestety, przez Internet nie zgadnę, dlatego najlepiej, byś razem z rodzicami skonsultował się z lekarzem.
Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Mgr Anna Rossa Psycholog, Katowice

44 poziom zaufania

Emilu
Chyba prawie każdy czasem się zamyśli przy muzyce i się po kiwa, natomiast jeżeli spędzasz w ten sposób znaczną część wolnego czasu, to warto się już nad tym bardziej zastanowić. Nie wiem nic o Twoich kontaktach z rówieśnikami i dorosłymi. Jeżeli dobrze się z nimi dogadujesz, to być może Twoje kiwanie jest po prostu jakąś formą relaksu.
Ale jeżeli trudno Ci jest w kontaktach z innymi, czujesz się wyobcowany albo nie rozumiesz zachowania innych ludzi, to takie kiwanie może być częścią poważniejszego problemu, zwłaszcza jeżeli często mówisz wtedy do siebie. W takiej sytuacji gorąco polecam, abyś razem z opiekunem wybrał się do dobrego psychologa lub psychiatry dzieci i młodzieży, który przeprowadzi już dokładne dochodzenie w tej sprawie.
A już teraz możesz po prostu spytać innych, jak widzą Twoje kiwanie - czy wydaje im się ono dziwne, niepokojące., czy może czasem mają podobnie.