Mama bardziej kocha starszą siostrę, a mnie nie widzi. Co mam zrobić?

Cześć. Mam 16 lat i bardzo często nasuwają mi się myśli samobójcze. Są spowodowane chyba tym, że czuję się niepotrzebna w domu.

Coraz częściej zastanawiam się po co w ogóle żyję, czuję się niekochana przez mamę. Bardzo często płaczę z powodu tego, że mama bardziej kocha starszą siostrę, ponieważ jej na wszystko pozwala i chodzi z nią gdy chce gdzieś iść, a mnie zawsze każe iść do taty żeby ze mną szedł. Nieraz próbowałam sobie zrobić pętlę i się powiesić, ale tego nie umiałam zrobić.

Zastanawiam się czy nie iść gdzieś do psychologa z moim problemem, ale nie wiem czy mogę iść sama, a nie chcę iść z nikim. Jakby co muszę mieć jakieś skierowanie? Czy wizyta będzie anonimowa?

KOBIETA, 16 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje Relacje z rodzicami i teściami

8 sposobów, aby uzdrowić swój dom, czyli tajniki sztuki feng-shui

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

84 poziom zaufania

Witam!

Próba samobójcza nie jest najlepszym sposobem zwrócenia na siebie uwagi. Może zamiast planować pętlę spróbujesz pogadać z rodzicami i powiedzieć im, jak Ty widzisz sytuację w rodzinie? Opowiedz im, że czujesz się pominięta, że nie czujesz się potrzebna i kochana, że z tego powodu masz myśli samobójcze. Jeśli nie umiesz im tego powiedzieć prosto w oczy, to napisz do nich list. Oni muszą wiedzieć, co się z Tobą dzieje. Ludzie raczej nie chcą zgadywać, co ktoś inny czuje, dlatego właśnie trzeba mówić o swoich uczuciach.

Mów do rodziców na zasadzie: "ja czuję się w tej sytuacji…", "ja jestem zła, kiedy wy…", "czuję się pominięta i niepotrzebna kiedy wy…" itp. Takie formułowanie swoich myśli nie jest oceną innych tylko wyrażeniem swoich uczuć. Dlatego łatwiej wtedy dotrzeć do drugiego człowieka i powiedzieć mu, jak się czuję.

Możesz oprócz rozmowy z rodzicami spróbować konsultacji w telefonie zaufania. Jest ogólnopolski telefon zaufania dla dzieci i młodzieży. Tam powinnaś uzyskać dodatkowe wskazówki i możliwości rozwiązania swoich problemów. Będziesz mogła być anonimowa. Do psychologa będziesz musiała zgłosić się z prawnym opiekunem, bo jesteś niepełnoletnia. Nie będziesz także mogła zachować anonimowości. Spróbuj rozmów z rodzicami i pomocy telefonu zaufania. Jeśli to nie przyniesie rezultatów, to warto poszukać pomocy psychologa.

Pozdrawiam