To trudny moment. Wyobrażam sobie, że przeżywa Pani teraz wiele bardzo trudnych uczuć. Zapewne żal i poczucie straty, krzywdy, także złość. Tłumaczy Pani swojego partnera dlaczego zrobił to co zrobił, dlaczego zdradził. Być może to na niego jest Pani zła, ale chroni go Pani uznając, że skoro jest miłością Pani życia, to jak mógłby Panią skrzywdzić. Chroni Pani miłość do niego, a złość i rozżalenie kieruje na siebie: "miałam swoje 5 minut" brzmi jak oskarżanie siebie samej.
Nie wiem ile czasu minęło od momentu gdy dowiedziała się Pani o zdradzie. Wiem jednak, że ból z tym związany "leczy się" na ogół długo. Teraz poranione uczucia mogą Panią przygnębiać i powodować zgeneralizowany pesymizm. To będzie się zmieniać zapewne; emocje i myśli mogą jeszcze przybierać różne barwy i kierunki. Być może w tej chwili nie widzi Pani żadnego rozwiązania. Ale rozwiązanie zawsze istnieje.
Nie napisała Pani jaka jest decyzja partnera, co on postanowił w tej sytuacji. "Straciłam" oznacza, że Pani uznaje, że Wasza relacja jest zakończona, czy on tak zdecydował? Czy istnieje jeszcze możliwość rozmawiania w tej sprawie?
Pojawić się może wiele pytań: czy można żyć ze sobą po zdradzie (zwłaszcza, gdy rodzi się w jej wyniku dziecko), co zdrada mówi o związku- jaki był, czy można jeszcze kiedykolwiek zaufać - komukolwiek? Wreszcie: czy istnieje miłość na całe życie?
Na te pytania przyjdą odpowiedzi - jakie, to zależy od Pani. Zależy od tego jaką jest pani osobą, jak Pani poradzi sobie z bólem. Oczywiście jest możliwe, że uzna Pani, że to była miłość życia, że nie ma do niej powrotu i pozostaje tylko pielęgnować tę stratę przez następne lata. Ma Pani 27 lat...., to Pani zdecyduje.
Ja wiem, że są też inne rozwiązania/odpowiedzi, bardziej konstruktywne.
Zawsze warto zwrócić się po pomoc gdy jest nam trudno, jeśli nie do osób najbliższych, to na pewno do psychologa czy terapeuty. To pomoże Pani uporać się z tym co Pani teraz przeżywa i znaleźć takie odpowiedzi, które będą dla Pani najlepsze.
Życzę tego.
Elżbieta Pniewska
