Nasilenie agresji i stany lękowe u 8-latka ze zdiagnozowanym ADHD

Witam.Mój syn ma 8 lat.Od 3 lat ma zdiagnozowane ADHD z zaburzeniami koncentracji uwagi i zachowania,upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim,zaburzenia opozycyjno buntownicze,agresje i autoagresje liczne choroby somatyczne,jest pod opieką wielu specjalistów,terapia behawioralna i grupowa,otrzymuje leki w obecnej chwili Tisercin.Po mimo licznych terapi,zmian leków nie ma u niego poprawy jest nasilenie agresji i stany lękowe,proszę o pomoc,co robić dalej.
KOBIETA, 35 LAT ponad rok temu

Skiba - ADHD kiedyś

Witam. Z tego co Pani opisuje zadbała Pani już o wszystko lub prawie wszystko co można robić. To budzi podziw i szacunek. Nie potrafię doradzić niczego więcej w sprawie syna. Chcę tylko powiedzieć - proszę dbać też o siebie. To ważne, aby choroby syna nie zapędziły Pani i Państwa rodziny w ślepą uliczkę. Aby Pani wraz z rodziną (na tyle, na ile to możliwe) pielęgnowała samą siebie i inne dobre rzeczy w Państwa rodzinie. Pozdrawiam

0

Nie wiem co stanowi położę opisanych przez Panią zaburzeń dlatego nie podejmę się poradnictwa przez forum. Osobiście pracuję w zespole rehabilitacji dzieci i młodzieży i do takiego ośrodka zalecałbym się udać.

0

Witam,
niestety w takim mniej więcej wieku nie rzadko dochodzi do wzmożenia zachowań agresywnych u dzieci ze diagnozowanym upośledzeniem, czy tez czasami z ADHD. Potrzeby dziecka z choroba zmieniają się tak samo jak potrzeby dzieci zdrowych, tylko tym dzieciom dotkniętym jakimś zaburzeniem czasami trudniej jest o tym zakomunikować. Choć terapia behawioralna bywa skuteczna, zawsze bardzo ważne jest jej dobre zaplanowanie oraz tzw. analiza funkcjonalna, biorąca także pod uwagę potrzeby dziecka, także te związane z relacją oraz sposób ich realizacji. Po pierwsze proszę pamiętać, ze zawsze ma Pani wgląd w terapię, jej plan, itp. Zawsze warto rozmawiać z psychologami, którzy pracują z Pani dzieckiem, współpracować, pracować z dzieckiem według wskazówek specjalistów, bo owe wspomniane przeze mnie aspekty relacji są niezmiernie ważne dla każdego dziecka. Częścią tej współpracy jest także udzielanie przez Panią informacji o wszelkich zmianach z zachowaniu dziecka, wówczas, będzie możliwa modyfikacja planów terapeutycznych, jeśli zajdzie taka potrzeba. Zachęcam do szczerych rozmów zarówno z psychologami jak i z lekarzami. W razie wątpliwości może się Pani także ze mną skontaktować bezpośrednio przez maila. Pozdrawiam.

0

Jeśli syn jest pod opieką, to wydaje się, że lekarze robią wszystko, co w ich mocy, by poprawić funkcjonowanie dziecka. Czasem na efekty trzeba czekać. U dzieci zmiany zachodzą często w sposób "kumulacyjny" (najpierw długo zbierane są doświadczenia, a potem nowa umiejętność pojawia się jakby z dnia na dzień, gdyby patrzeć okiem zewnętrznego obserwatora).
Warto też porozmawiać o swoich wątpliwościach z lekarzem prowadzącym. Jeśli zrobi to Pani spokojnie, w atmosferze troski i poszukiwania wiedzy, będą mogli Państwo razem podjąć decyzje dotyczące możliwości dalszego wspierania rozwoju syna.
Ważne też, żeby Pani pamiętała o sobie, swoich potrzebach i możliwościach, zapewnieniu sobie wsparcia, także tego psychicznego i odpoczynku. Choć to niełatwe, to jeśli Pani nie naładuje swoich akumulatorów, nie będzie Pani miała a czego dawać..

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty