Jatrogenna nerwica?
Witam, mam pytanie dotyczące nerwicy jatrogennej. Parę lat temu wyjechałam na wakacje do Anglii. Wyjazd ten był bardzo stresujacy. Samotność (godzinami zamknięta w 4 ścianach, pierwsza trudna praca, inny język, kultura, zero bliskich, chłopak, którego nie akceptowalam, a pojechaliśmy we dwoje). Do tego nieleczona choroba (przewlekła infekcja - bo przecież za zagranicą leczyć się nie tak latwo). Zanim tam pojechalam, byłam najnormalniejszą w świecie osobą - towarzyską, otwartą, odważną. Po powrocie zaczęły się moje problemy. Rozstałam się z chłopakiem. Byłam ciągle chora (potwierdzały to badania), źle się czułam, brałam tony antybiotyków. Próbowałam się doprowadzić do stanu "sprzed". Źle się czułam, zęczełam się bać, że może to jest jakaś poważniejsza choroba. Zaczęłam się "nakręcać". I przestałam spać. Po dwóch tygodniach rodzice zabrali mnie do psychiatry, który zaczął mówić coś na temat serotoniny, dał mi SSRI i nasenne. I od tego momentu rozpoczęły się prawdziwe problemy. Wyleczyłam dolegliwości fizyczne i mój stan zdrowia polepszył się, ale z głową było gorzej. Nie dawały mi spokoju myśli, że coś jest ze mna nie tak, że jestem chora psychicznie, muszę brać jakieś leki. Nigdy bym nie pomyślała, że mnie to spotka. Zaczęłam się bać, że może jestem chora psychicznie, naczytałam się masy artykułów na temat nerwicy, depresji. Ciągle się stresowałam, że moje neuroprzekaźniki nie działają jak trzeba. Kiedy miałam odstawiać leki - ciągle mi się to nie udawało, bo sie stresowałam, jak to będzie bez nich. Co ze mna jest? Rezultat jest taki, że przez interwencję psychiatry uzależniłam się od leków nasennych i wyhodowalam lęk przed choroba psychiczna. Teraz chodzę na psychoterapię i psycholog mi tłumaczy, że to, co mnie spotkało po wyjeździe do Anglii było normalną reakcją stresową na trudne przeżycia. I że leki wcale nie były konieczne. Nie wiem co mam myśleć. Chcę wrócić do normalnego życia i właściwie dobrze mi idzie. Gdyby nie ta ciągła myśl: a może faktycznie jestem chora, skoro mi kazali brać te leki? Mam dość lęku o moje poziomy neuroprzekaźnikow i zastanawiania się, czy mogę funkcjonować bez leków. Czy to, co się ze mna stało, było oznaką choroby psychicznej? Czy trzeba było to leczyć lekami? Czy mogę normalnie żyć bez nich? Dziekuję i pozdrawiam.
