Obwinianie się za poronienie w 8. tygodniu ciąży

witam! Tydzień temu poroniłam w 8 tygodniu ciąży, chodz mamy już jedną córeczkę bardzo chcieliśmy mieć kolejne dziecko, niestety zaczęły się plamienia, bóle w dole brzucha i krwawienia. Od tamtej pory nie mogę sie odnaleźć, w dzień udaję, że wszystko jest w porządku, a nocami płaczę, czasem obwiniam się ze to może moja wina, że może powinnam jeszcze bardziej o siebie dbać..Zastanawiam się nad wizytą u psychologa, ale nie wiem czy będę potrafiła z nim o tym rozmawiać, Proszę o pomoc.

KOBIETA, 25 LAT ponad rok temu

Ginekologia Ból brzucha Strata bliskiej osoby Psychologia Planowanie ciąży Poronienie

Planowanie ciąży a palenie

Mgr Anna Mochnaczewska Psycholog, Warszawa

62 poziom zaufania

Witam serdecznie,
Poronienie jest bardzo traumatycznym przeżyciem, zwłaszcza jeżeli bardzo pragnęła Pani kolejnego dziecka. Po pierwsze to nie pani wina, że tak się stało. Badania wykazują, że statystycznie jakby postawić obok siebie 5 kobiet na pewno jedna z nich utraci ciąże - często nawet mogąc o tym nie wiedzieć. Pani emocje bólu, żalu, bezradności, smutku są zupełne naturalne w tej sytuacji. Poronienie jest tym samym co utrata kogoś dla nas ważnego. W ten sposób żegna się Pani ze swoim nienarodzonym dzieckiem. Takie pożegnanie jest potrzebne po to aby móc dalej próbować i żyć dla siebie i reszty rodziny.
Kontakt z psychologiem na pewno pomógłby i wsparł Panią w tym trudnym czasie; nawet jak na początku trudno byłoby Pani o tym mówić.
Pozdrawiam serdecznie i wysyłam wyrazy współczucia,
Anna Mochnaczewska

Mgr Agata Hensoldt-Jankowska Psycholog, Wrocław

54 poziom zaufania

Sądzę, że pomimo Pani wątpliwości, czy będzie Pani umiała rozmawiać z psychologiem, warto spróbować. Idąc na spotkanie z terapeutą, nie musi Pani mieć wszystkiego poukładanego , ubranego w słowa. Na takich wizytach można płakać, mówić chaotycznie, milczeć. Psycholog /psychoterapeuta jest po to, żeby Pani pomóc w trakcie takiego spotkania. Ważne, żeby Pani czuła, że takie spotkania w jakimś stopniu pomagają. Np. pozwalają nazwać, wyrazić, poukładać emocje, które przy przeżywaniu żałoby po stracie bywają silne i "poplątane ". Żal, smutek, rozpacz mieszają się z poczuciem winy, obwinianiem siebie bądź innych; przychodzi także złość, gniew, poczucie niesprawiedliwości. Poronienie, strata dziecka , żałoba to trudne doświadczenie. Zachęcam