Od czego zacząć, by nie spędzać całych dni w samotności?

Mam 20 lat, jestem osamotnioną studentką. Nigdy nie byłam osobą otwartą, wręcz przeciwnie -nieśmiałą i zamkniętą w sobie. Większość cech introwertyka można spokojnie mi przypisać. Na czas wakacji wróciłam do domu rodziców, miejsca gdzie spędziłam dzieciństwo, wychowałam się. Nie mam tu jednak znajomych, z którymi mogłabym się spotkać. Moja najbliższa koleżanka mieszka daleko a ja czuje sie tu samotnie. Cale dnie spędzam sama ze sobą i mam już tego dosyć. Co ze mna nie tak? Co robię źle?
KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Depresja a występowanie urojeń

Depresja to choroba cywilizacyjna. Wciąż jednak nie jest to dobrze znana choroba. Obejrzyj film i poszerz swoją wiedzę o depresji. Psychiatra Agnieszka Jamroży wyjaśnia związek miedzy występowaniem urojeń a depresją.

Witam,
za takie zachowania mogą być odpowiedzialne pewne schematy, także wywodzące się z dzieciństwa. To nie tak, ze Pani robi coś źle, sprawa jest nieco bardziej złożona. Można sobie z tym radzić. Zawsze najlepszym sposobem jest podjęcie odpowiedniej psychoterapii. Trudno jest mi udzielić dokładniejszych informacji, ja potrzebowałabym więcej informacji od Pani, żeby cokolwiek polecić. Może mogłabym bardziej pomóc, zachęcam do indywidualnego kontaktu na: swisniewska72@gmail.com. Pozdrawiam.

0

Warto skorzystać z pomocy psychologa, psychoterapeuty. Niezależnie od tego czy coś jest nie tak (no zaburzenia osobowości) czy jest to kryzys związany z trudną sytuacja życiowa, pomoże on w zmianie i odnalezieniu nowego sensu i celu w życiu, a tym samym wzrostu satysfakcji z niego. Zmiana jest możliwa. Prowadzi ona nie tylko do wzrostu poczucia własnej wartości, pewności siebie, bezpieczeństwa, ale także do poprawy w relacjach społecznych i czerpania większej satysfakcji z nich.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty