Podejrzenie autyzmu u 37-miesięcznego dziecka
Witam, jestem babcią 37 miesięcznego Mikołajka.Rozwój mojego wnusia do 18 miesiąca nie budził niepokoju, poza tym ,że byl bardzo płaczliwym, wymagającym dzieckiem.Pierwsze moje obawy wzbudziło jego zachowanie podczas próby w wieku 18 miesięcy oddania go do żłobka na 4-5 godzin. Próby trwały 2 tygodnie, dziecko bardzo płakało, wychodząc ze złobka szedł przed siebie , bał się dotyku innych dzieci. Wtedy pomyślałam,że jest jeszcze nie gotowy emocjonalnie, przekonałam rodziców by wynajęli nianię. Zaakceptował ją i wszystko wróciło do normy. Tak mi się wydawało, ponieważ nie mieszkam z dziećmi oni mieszkają w Warszawie, a dziadkowie w Puławach . Spotykamy się średnio co 2-gi weekend. Niepokoić mnie jednak zaczęło zachowanie Mikołajka, napady złości wrecz furii, unikanie kontaktu z dziećmi ,nie reagowanie na swoje imię ( tak jakby był bardzo zajęty zabawą i nie słyszał co się wokół niego dzieje. Późno zaczął mówić ,po 2 roku życia.Jego mowa to powtarzanie tego co usłyszy, nie mówi o sobie ja , tylko np. musisz iść, musisz posprzątać klocki, Rodzice Mikołajka tłumaczyli to ,że chłopcy się później rozwijają , ich pogląd podtrzymywali i nadal podtrzymują drudzy dziadkowie.Córka skarzyła się ,ze jest niegrzeczny, ucieka. Ostatnio uciekł jej w parku, szukała go 1/2 godziny. Tu przebrała sie miara moich niepokoi i wreszcie udało mi się namówić córkę do poczytania o autyźmie. Córka jest w szoku. Odbyłyśmy 1 spotkanie z panią psycholog, która oczywiście po pierwszej wizycie nie chciała wydawać drastycznych opinii, ale również była zaniepokojona, tym że Mikołajek przejawia pewne zachowania autystyczne. Moje pytanie jest takie : poniewaz oczekiwanie na wystawienie diagnozy trwa długo, co robic jak ratować dziecko, by nie tracić ani dnia dłużej by ratować Mikołajka, wspomóc psychicznie mamę ( Mikołajek ma 8 miesięczną siostrzyczkę) Bardzo proszę o pomoc .Izabela W.
