Podejrzenie depresji u narzeczonego

Witam. Mam problem z narzeczonym-chyba ma depresję. Wiedziałam że ma problemy w pracy ale na początku było normalnie zapewniał że kocha że to przejściowe ale potem zaczął znajdywać w ostatniej chwili jakieś powody żeby odwołać randkę, wyłącza tel lub mówi że może bd mi lepiej z kimś innym bogatszym. Jego brat mówi że on ogląda tv cały dzień, unika wszystkich, jest cały czas smutny, reaguje złością na rozmowy, nie widzi sensu niczego. Mieszkamy od siebie daleko i nie mogę jechać. Co robić?

KOBIETA, 26 LAT ponad rok temu

Depresja Konflikty w związku Psychologia Psychoterapia

Rola kampanii edukacyjnych w leczeniu depresji

Mgr Dorota Szykulska-Paprocka

50 poziom zaufania

Dzień Dobry,
Jak rozumiem bardzo Pani zależy i martwi się Pani o narzeczonego. Z drugiej strony macie do siebie daleko ( poprzez odległość) -
zapytam : czy myślała Pani o napisaniu listu / listów do niego w którym/których opisze Pani co do niego czuje i jak się Pani martwi o niego ?
Jeżeli nawet to jest depresja ( czy dystymia) - depresja to stan utrwalony/ dystymia trwa kilka miesięcy ( obie jednostki dotyczą zaburzeń nastroju) to się leczy z bardzo dobrymi efektami :) Proszę napisać list.
Serdecznie pozdrawiam, Dorota Szykulska-Paprocka

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

76 poziom zaufania

Witam. Rzeczywiście wygląda tak jakby narzeczony potrzebował pomocy. skoro Pani jest daleko i tak na Panią reaguje, to może rodzina coś wskóra.
Magdalena Brabec

Mgr Ryszard Chłopek Psycholog, Gliwice

66 poziom zaufania

Witam. Być może to jest depresja, ale chyba niczego nie może Pani zrobić. Na szczęście narzeczony ma rodzinę (brata), która w razie czego może zareagować. Jest też możliwe, że narzeczony zwyczajnie chce zakończyć związek, tylko nie wypowiada tego wprost. Pozdrawiam

Mgr Magdalena Golicz Psycholog, Chorzów

84 poziom zaufania

W takiej sytuacji warto proponować pomoc specjalisty- psychologa lub psychiatry. Jeśli jest to faktycznie stan depresyjny niezbędne będzie włączenie leków i psychoterapia. Warto porozmawiać z bliskimi, którzy są "na miejscu" i poprosić ich o wsparcie i działanie.