Może Pani. Proszę schować książkę "Toksyczni rodzice". Kolejna rzecz, to spojrzeć na rodziców męża z szacunkiem. Gdyby nie oni, nie miała by Pani swojego męża, który jest owocem ich miłości, bez względu na to, jacy są. Zarówno mąż, jak i Pani, czy każdy inny człowiek ma w sobie swoich rodziców równo po połowie. Dlatego ważne jest by szanować rodziców, ponieważ wtedy szanujemy również partnera. To co może Pani jeszcze zrobić, to widzieć męża jako mężczyznę. Jak powinna zachowywać się żona? Tego może nauczyć kobietę tylko jedna osoba - jej matka. Pozdrawiam.
Dzień dobry!
Być może stan męża wzbudził w Pani reakcje reakcje takie same, jakie kiedyś prezentowała jego matka - nadopiekuńczość. Trudne dzieciństwo, specyficzne relacje z rodzicami, które negatywnie wpływają na życie dorosłego już człowieka, to sprawa, którą musi przepracować on sam, w toku własnej terapii - zrozumienia siebie, mechanizmów swoich zachowań, swojej emocjonalności, trudności i mocnych stron, podniesienia poczucia własnej wartości. To, jak mąż będzie sobie radził w życiu, zależy przede wszystkim od niego, a nie od tego, jak Pani będzie zachowywać się wobec niego. Być może mąż wzmocniony terapią, sam będzie potrafił rozmawiać z Panią o tym, jakie gesty i słowa chciałby od Pani dostawać, co mu w Pani zachowaniu pomaga, a co przeszkadza.
Pozdrawiam!
Przede wszystkim dobrze by było, aby traktowała Pani męża jak dorosłego mężczyznę. Z problemami natury psychicznej łatwiej uporać się osobie z zewnątrz, specjaliście, psychoterapeucie. Do wizyty u niego w celu konsultacji można poprosić męża wówczas, gdy będzie miała Pani poczucie, że problemy życia codziennego przerastają Państwa związek.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
