Problem kompulsywnego jedzenia: jak się wyleczyć?

Witam, niedawno uświadomiłam sobie, że borykam się z problemem kompulsywnego jedzenia. Mam 21 lat, 167cm wzrostu i ważę 72kg. Zawsze miałam świadomość tego, że mam skłonności do tycia uwarunkowane genetycznie. Wydawało mi się także, iż mam słabą przemianę materii. Będąc dzieckiem nie miałam porblemów z nadwaga, byłam szczupła jednak już w połowie podstawowki zaczęły się problemy z moją wagą. Od dawna jestem świadoma tego, że zajadam stres, złość, smutek oraz co jest najgorsze nudę. To ostatnie było czynnikiem zapalnym. W pewne, pamiętne wakacje w podstawówce pojechałam do rodziny na dwa tygodnie. Pamiętam niewiele, tylko tyle, że strasznie się momentami nudziłam, a że jestem osobą leniwą, to nie miałam ochoty wyszukiwać sobie sensownego zajęcia. W ciągu tego pobytu przytyłam jako 10 czy 11 - letnie dziecko 4 kg i od tego czasu sukcesywnie z roku na rok przybywa mi kilogram czy dwa na wadze. Przez lata usłyszałam wiele przykrych uwag na temat mojej figury, co skutkowalo niskim poczuciem własnej wartości. Niezadowolenie ze swojego wyglądu motywowało mnie do zmian. Próbowałam różnych diet i sportów (choć tego drugiego rzadko) jednak nigdy nie dotarłam do wyznaczonego celu, bo brakowało mi samozaparcia. Dziś jestem w pełni świadoma problemu. Moim największym problemem jest lenistwo. Z tym związane są wszelkie trudności, z którymi się borykam. Jestem chorobliwie leniwa i prowadzę przez to siedzący tryb życia. Wiem, że jeśli przezwyciężę LENISTWO to osiagnę 80% sukcesu w walce z moją obsesją, ktorą jest jedzenie, dlatego, że bedę potrafiła zorganizować sobie w taki sposób dzień, że nie będę w stanie myśleć wciąż o jedzeniu, to po pierwsze; po drugie będę z siebie zadowolona, będę dumna z tego, jak wiele jednego dnia zrobiłam i że potrafiłam się do tego zmobilizować, a kiedy jestem szczęśliwa nie jem ponad normę. Dlatego zwracam się z prośbą o podanie mi jakichś przydatnych wskazówek, jak walczyć z tak chorobliwym lenistwem.