W przypadku bezsenności towarzyszącej innym zaburzeniom psychicznym, problemy ze snem są równorzędnym celem terapii jak inne objawy. Wówczas tak dobieramy leczenie aby główny lek był pomocny, a gdy z jakiś powodów jest to nieskuteczne - stosujemy leczenie uzupełniające. Utrzymywanie się bezsenności u osoby cierpiącej na inne zaburzenie jest niekorzystnym czynnikiem rokowniczym i trzeba podejmować wszelkie możliwe interwencje w celu uzyskania efektywnego snu. Najważniejsze jest jednak właściwe rozpoznanie - zarówno zaburzenia podstawowego jak i przyczyn samej bezsenności. Na tej podstawie dobiera się leczenie, szukając nieustannie optymalnych opcji. Bez względu na rozpoznanie, leczenie bezsenności powinno mieć aktywny i priorytetowy charakter, gdyż sen jest podstawową czynnością fizjologiczną. Trudno jest żyć bez efektywnego snu, podobnie jak bez jedzenia. A utrzymujące się zaburzenia snu utrudniają leczenie choroby podstawowej, z kolei w późniejszym okresie - sprzyjają nawrotom.
Po pierwsze należy uściślić Pani diagnozę, gdyż "psychoza" jest terminem zbyt ogólnym. Leki powinny być dobierane tak, aby minimalizować objawy zaburzenia, w tym bezsenność. Czasem dobranie odpowiedniej kombinacji leków odbywa się metodą prób i błędów, i wymaga cierpliwości. Być może warto byłoby zasięgnąć drugiej opinii lekarskiej? W zależności od diagnozy, może także istnieć potrzeba włączenia psychoterapii.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
