Problemy po próbie samobójczej ze znajomymi

Witam. Byłem 3 lata temu po próbie samobójczej w szpitalu psychiatrycznym. Niestety dowiedzili sie o tym znajomi z którymi znam się od dzieciństwa. Ostatnio co raz bardziej dają mi do zrozumienia że jestem gorszy np. dlaczego nic nie mówisz, dlaczego wczoraj byłeś nierozmowny, dziwny jesteś. Paradoks polega na tym że nie mam już depresji , ani myśli samobójczych, czuje sie dobrze psychcznie. Czy mam zerwać z nimi kontakt, nie mam nikogo oprócz nich ?

MĘŻCZYZNA, 22 LAT ponad rok temu

Psychologia Myśli samobójcze

Fakty o zdrowiu - Samobójstwo może mieć podłoże genetyczne

Mgr Monika Kasza Psycholog, Sosnowiec

37 poziom zaufania

Witam!
To ciekawe, że pytania zadawane przez znajomych uznaje Pan za chęć udowodnienia przez nich, że jest Pan gorszy. Kiedy się zastanawiam nad tymi pytaniami, ta bardziej jestem skłonna dostrzec w nich troskę o Pana, Pana samopoczucie, zaproszenie do rozmowy. Nie wiem w jaki sposób Pana znajomi dowiedzieli się o próbie samobójczej? Domyślam się, że niekoniecznie od Pana. Może mają poczucie winy, że 3 lata temu nie dostrzegli Pana złego samopoczucia i poprzez aktualne pytania starają się nadrobić tą stratę?
Zachęcam Pana do otwartej rozmowy ze swoimi znajomymi nim podejmie Pan decyzję o zerwaniu kontaktu. Zwłaszcza, że są to jedyni Pana znajomi.
Pozdrawiam!

Anna Zdanowicz Psychologia, Białystok

23 poziom zaufania

Dlaczego zakłada Pan, że znajomi chcą dać do zrozumienia, że jest Pan gorszy, zadając te pytania? Być może po prostu się o Pana troszczą... Proszę spróbować szczerze z nimi porozmawiać o pobycie w szpitalu, a także o obecnym samopoczuciu. Wyłożenie "kawy na ławę" sprawi że znikną między Wami niedopowiedzenia, a tym samym kłopotliwe pytania i stwierdzenia. Życzę powodzenia i pozdrawiam

Mgr Magdalena Golicz Psycholog, Chorzów

84 poziom zaufania

Ważne, żeby Pan rozeznał, czy ta znajomość Pana wspiera, daje radość i satysfakcję, czy raczej utrudnia normalne funkcjonowanie?
Czasem jest tak, że dobrze jest zacząć z "czystą kartą", bez etykietek i ograniczeń, jakie nakłada na nas szufladka przeszłości. Nie może to jednak stanowić jedynego rozwiązania, bo ryzykujemy ciągłe uciekanie, zamiast układania swoich relacji i pracy nad sobą.
Zachęcam więc do przyjrzenia się tej znajomości i albo próby poszukania innego środowiska (niekoniecznie rezygnując całkowicie z tego) albo próby stawienia czoła zmianom, pokazania tego, co się w Panu zmieniło, mówienia o tym, co Pan czuje i co Pana drażni w traktowaniu Pana przez znajomych, mówieniu im o swoich oczekiwaniach wobec nich i pytaniu ich o to samo. W każdym momencie przecież może Pan stwierdzić, że ta znajomość nic nie wnosi do Pana życia i się z niej wycofać.