Prywatne zaangażowanie w relację z terapeutką

Chodziłam prawie rok na terapię. Przyszłam tam z fobią społeczną, ale też w sprawie problemów z rodzicami. Rodzice piją, nigdy nie mogłam być dzieckiem. Teraz chodzą na terapię zaczęłam traktować terapeutkę jak swoją mamę, oczekującod niej opieki, uwagi. Choć wiem że to nie możliwe. Przerwałam terapię i nie wiem czy to była dobra decyzja. A moje cierpienie nie było jej warte. Co mogę zrobić, czy poszukać jakiegoś innego terapeuty? Czy dać sobie czas?

KOBIETA ponad rok temu

Psychologia

Sposoby na zapominanie

Mgr Lidia Polsakiewicz-Grzesiczek Psycholog, Gliwice

32 poziom zaufania

Witam,
zaangażowanie w relację z terapeutą jest częścią procesu psychoterapii, polega to na wytworzeniu relacji przeniesieniowej, dzieki której możliwe jest skorygowanie tego co była wadliwe w rzeczywistej relacji. W okolicznościach o których Pani pisze to zupełnie naturalne, że wytworzyły się Pani uczucia podobne do uczuć charakterystycznych dla relacji z mamą. Najlepszym rozwiązaniem jest zawsze szczera rozmowa, nie wiem czy mówiła Pani terapeucie o swoich odczuciach, myślę, że warto zawsze mówić absolutnie całą prawdę. Tylko wtedy można każdy temat omówic i jakoś wszystko poukładać, tak, żeby nie musiała Pani po raz kolejny cierpieć i aby nastąpiło korektywne doświadczenie w terapii.
Pozdrawiam
Lidia Polsakiewicz- Grzesiczek

Mgr Magdalena Golicz Psycholog, Chorzów

84 poziom zaufania

Na pewno warto przepracować tamto "rozstanie". Myślę, ze przez to wiele tematów zostało urwanych, a także pokazał się nowy, trudny obszar relacyjny, który wymaga pracy. Cenne jest jednak to, że odkryła Pani, jak Pani wchodzi w relacje i co się dzieje, gdy ten schemat Pani powtarza ( potrzeby opieki i zależności) a także odkryła Pani własne obszary deficytowe, które wpływają na Pani relacje, sposób wchodzenia w nie. To ciekawy materiał do pracy i do wykorzystania w terapii. Może też warto pomyśleć o powrocie do "swojej" terapeutki i właśnie z nią to wszystko przepracować. Dałoby to znacznie więcej.

Mgr Izabela Górecka Psycholog, Zabrze

8 poziom zaufania

Witam !
Podczas procesu terapeutycznego pomiędzy pacjentem a terapeutą powstaje relacja także odczucia o jakich Pani pisze mogą sie pojawić i są naturalne.
Jest to bardzo ważny moment podczas terapii dlatego dobrze jest omówić z terapeutą jakie uczucia w stosunku do niego się teraz pojawiają.
Myslę, że warto wrócić na terapię i omówic to co się wydarzyło , i co doprowadziło do zerwania przez Panią kontraktu terapeutycznego .
Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Relacje z terapeutką – odpowiada Mgr Małgorzata Janusek
Miłość do terapeuty – odpowiada Dr Marta Melka-Roszczyk
Jak poradzić sobie z przywiązaniem do terapeuty? – odpowiada Mgr Łucja Fitchman
Dlaczego rozmowa z terapeutą mnie drażni? – odpowiada mgr Małgorzata Danielewicz
Idealizowanie terapeutki – odpowiada Dr Aleksandra Karmazyn
Relacje z terapeutą – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Zauroczenie w psychoterapeucie – odpowiada Mgr Eliza Wolańczyk
Co robić, jeśli zakochałam się w terapeutce? – odpowiada Mgr Agnieszka Galas - Konsor
Uczucie do terapeuty a kontynuacja terapii – odpowiada mgr Małgorzata Danielewicz
Depresja i lęk przed ludźmi – odpowiada Mgr Marzena Miodońska-Winkler

Prywatne zaangażowanie w relację z terapeutką

Sposoby na zapominanie

artykuły

Psychoterapia długoterminowa

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Psychoterapia indywidualna - skuteczność i trudności w psychoterapii indywidualnej

Aktualne trendy

Popularne tematy

Artykuły na ten temat

Powiązane preparaty i suplementy diety

Najnowsze pytania z tej specjalizacji

Popularni lekarze

logowanie

przypominanie hasła