Relacje partnera z mamą i jego niesamodzielność

Mam 21 lat, od 2 lat jestem w związku z chłopakiem, który jest ode mnie o rok młodszy, planujemy razem przyszłość, bardzo go kocham, lecz bardzo niepokoi mnie Jego niesamodzielność, z każdym najmniejszym nawet problemem radzi się mamy, zawsze powtarza, że mama wie najlepiej, niedawno mnie poinformował, że po ślubie będziemy się budować obok Jego mamy i siostry, nie ukrywam nie podoba mi się ten pomysł, ponieważ Jego mama ingeruje w nasze życie i wie o nim dosłownie wszystko, nie wiem co robić.

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje z partnerem

Depresję można pokonać

Depresja to choroba cywilizacyjna. Wciąż jednak nie jest to dobrze znana choroba. Obejrzyj film i poszerz swoją wiedzę o depresji. Psychiatra prof. Marek Jarema wypowiada się na temat leczenia depresji.

Mgr Karolina Pietrzak Psycholog, Wrocław

28 poziom zaufania

Witam serdecznie,
Z tego co Pani pisze wynika, że jesteście Państwo jeszcze na etapie wchodzenia w okres dorosłości. Być może to kwestia czasu i dojrzałości do niektórych decyzji u partnera, tj. budowania własnej rodziny, niezależności od rodziny pochodzenia, nauki stawiania granic. Warto zdobyć się na szczerą rozmowę z partnerem i porozmawiać z nim o swoich obawach i obserwacjach. Istotne jest, aby w trakcie rozmowy odwoływać się do faktów, mówić o swoich obawach, oczekiwaniach, potrzebach, dając jednocześnie partnerowi przestrzeń do wypowiedzenia swojego zdania na ten temat. Proszę pamiętać, że to partner musi widzieć w tej sytuacji problem żeby chcieć wprowadzić zmiany w swoim zachowaniu, w przeciwnym razie może to być frustrujące zarówno dla Pani (chęć zmiany tej sytuacji), jak i partnera (brak zrozumienia dla Pani reakcji, jeśli obecnie kieruje Pani do partnera komunikaty nie wprost sygnalizujące Pani niezadowolenie).
Pozdrawiam,
Karolina Pietrzak (karolinapietrzak.pl)

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

94 poziom zaufania

Witam Panią Serdecznie,

Słusznie Pani zauważyła i poczuła, że to się Pani nie podoba.
Z jednej strony, to dobrze, że Mama jest dla Niego ważna i szanuje Ją.
Z drugiej strony wykazuje małą samodzielność, pytając o drobne kwestie.
Pani Partner został tak nauczony i nauczył się - prawdopodobnie nawet nie zauważa i nie wie, że powinno być inaczej.
Dodatkowo jest bardzo młodym jeszcze Człowiekiem.

Dlatego też bardzo ważne żeby Pani wyraziła Swoją opinię na ten temat.
Sugeruję szczerą z Nim rozmowę, nie śpieszną, nawet przy świecach, dobrej herbatce, relaksacyjnej muzyce.
Podzielić się z Nim Swoimi odczuciami, że czuje się Pani pomijana, mało ważna, ze ma Pani poczucie, że Mama przekracza Państwa granice ( jeśli tak Pani czuje).
I powiedzieć, żeby wszelkie decyzje dotyczące Pani i Partnera były wspólnie przez Was omawiane i poprosić, aby porozmawiał z Mamą, żeby uszanowała Państwa granice i przestała żyć Waszym życiem.

Gdyby to nie pomogło, to polecam konsultację psychologiczną partnerską, a gdy będzie potrzeba to terapię (musi być akceptacja na taką pracę).
Zapraszam,

Dużo Dobrego,
Irena Mielnik-Madej

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

89 poziom zaufania

Witam, z mojego doświadczenia z problemami w związkach wynika, że szanse na to że przeprowadzenie "poważnej" rozmowy z narzeczonym niewiele przyniesie. Moim zdaniem najlepszym rozwiązaniem byłaby terapia par albo poradnia dla par. Jeżeli się zgodzi na wspólną wizytę u terapeuty bez pytania mamusi to szanse na udany związek są dosyć duże.
Pozdrawiam seredecznie