Strata bliskiej osoby a depresja i tęsknota

Moja mama zmarła ponad rok temu w sumie nie miałam z Nią dobrego kontaktu czego teraz strasznie żałuję i gdy umierała nie pomagałam jej. jeszcze gdy żyła śniła mi się tak jak wyglądała przed śmiercia czyli strasznie, a teraz sni mi sie czesto i zawsze strasznie.nic nie mowi ma takie straszne oczy jak jeszcze snila mi sie jak żyła i taki oczy miala jak umierała. to są koszmary. pewnie ma do mnie prensje. Ale co to może oznaczać albo jak mogę sobie pomoc? Kocham ją i tesknie aleTe sny są straszne.

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Depresja Strata bliskiej osoby Psychologia

Depresję można pokonać

Depresja to choroba cywilizacyjna. Wciąż jednak nie jest to dobrze znana choroba. Obejrzyj film i poszerz swoją wiedzę o depresji. Psychiatra prof. Marek Jarema wypowiada się na temat leczenia depresji.

Mgr Justyna Piątkowska Psycholog, Gdynia

84 poziom zaufania

Dzień dobry!

Strata bliskiej osoby to bardzo trudne wydarzenia, często trauma i żałoba jest jej naturalną konsekwencją. Jeśli przebiega ona jednak szczególnie ciężko, burzliwie, utrudnia Pani codzienne funkcjonowanie i powoduje tak silny stres, lęki, niepokój - proszę rozważyć podjęcie psychoterapii. Pani koszmary senne nie są wywołane pretensjami matki, ale prawdopodobnie Pani poczuciem winy, pretensjami do samej siebie, własnymi obawami, wyrzutami sumienia, smutkiem, złością na siebie. Warto w kontakcie z obiektywną, rozumiejącą osobą (ale jednocześnie specjalistą) przyjrzeć się bliżej Pani relacji z matką, emocjom, które przeżywa Pani w związku z jej odejściem i wspólnie szukać dróg ukojenia, uspokojenia.

Pozdrawiam!

Mgr Magdalena Golicz Psycholog, Chorzów

84 poziom zaufania

Podobne sny mogą świadczyć o tym, że ma Pani jeszcze niepoukładane emocje związane z mamą. Pisze Pani, że w sumie nie miała z nią dobrego kontaktu, nie pomagała, a z drugiej strony, że Pani ją kocha i tęskni. Być może gdyby zaakceptowała Pani to, że mama miała dobre i trudne cechy, że za pewne rzeczy Pani ja kochała i za nimi tęskni, a z pewnymi było Pani na tyle trudno, że relacja nie zawsze się układała. Także kwestia poczucia winy związanej z oddaleniem od mamy w ostatnim okresie byłaby do przepracowania. Realistyczne przyjrzenie się możliwościom, wzięcie odpowiedzialności za to, co mogła Pani zrobić i zaakceptowanie tego, czego Pani zrobić nie mogła oraz wybaczenie sobie także wpłynęłoby na zmianę- nie tylko snów, ale ogólnie Pani stanu psychicznego i emocji.
Wszystko to można także zrobić w psychoterapii ze wsparciem psychologa, który poprowadzi przez te zmiany.