Urojenia związane z wiarą

pisze tutaj odnośnie mojej cioci. Zachowuje sie od kilku lat jak człowiek chory psychicznie. Nie pracuje, w domu stawia ołtarzyki i jeździ codziennie po kościołach. Prawie wogole z nikim nie rozmawia. Od pewnego czasu doszły jakies dziwne urojenia, wydaje jej sie ze cały czas ktoś ja prześladuje, Kameruje. Szczególnie wyzywa sie na sąsiadach. Krzyczy na podwórku na nich,obraza i wyzywa bezpodstawnie. I wiele innych. Nie chce sie leczyć, pomimo próśb rodziny, policja tez nie pomogła. Co robic??
KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Zespoły otępienne a depresja

W przypadku chorzeń otępiennych, np. alzheimerem, nasilenie objawów może wystąpić na skutek depresji. O zależności między zespołami otępiennymi a depresją wypowiada się psychiatra Agnieszka Jamroży.

Mgr Marta Żak Psycholog, Katowice
35 poziom zaufania

Policja może interweniować w sytuacjach zagrożenia życia lub zdrowia (tendencje samobójcze, agresja). Jeśli takich gwałtownych zachowań nie ma, pozostaje droga sądowego orzeczenia przymusowego leczenia. Wniosek taki składa się w Sądzie Okręgowym wraz z zaświadczeniem psychiatry o konieczności rozpoczęcia leczenia. Mogą Państwo również złożyć wniosek o częściowe lub całkowite ubezwłasnowolnienie. Zachęcam do kontaktu z lekarzem psychiatrą, który poinformuje o tym, jak wyglądają procedury. Być może uda się także zorganizować domową wizytę lekarską. Proszę także nie ustawac w próbach nakłonienia cioci do leczenia - proponuję, by robiła to osoba, którą ciocia przeżywa najmniej wrogo. Być może uda się wypracować jakiś kompromis. Byłoby to najlepsze rozwiązanie, niestety nierzadko jest tak, że urojenia przesladowcze uniemożliwiają ugodowe rozwiązanie.

0

Dzień dobry, Pani ciocia może być przyjęta do szpitala i leczona przymusowo w trybie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego:
"Art. 23. 1. Osoba chora psychicznie może być przyjęta do szpitala psychiatrycznego bez zgody wymaganej w art. 22 tylko wtedy, gdy jej dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że z powodu tej choroby zagraża bezpośrednio własnemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób.
2. o przyjęciu do szpitala osoby, o której mowa w ust. 1, postanawia lekarz wyznaczony do tej czynności po osobistym jej zbadaniu i zasięgnięciu w miarę możliwości opinii drugiego lekarza psychiatry albo psychologa.
3. Lekarz, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany wyjaśnić choremu przyczyny przyjęcia do szpitala bez zgody i poinformować go o jego prawach.
4. Przyjęcie do szpitala, o którym mowa w ust. 1, wymaga zatwierdzenia przez ordynatora (lekarza kierującego oddziałem) w ciągu 48 godzin od chwili przyjęcia. Kierownik szpitala zawiadamia o powyższym sąd opiekuńczy miejsca siedziby szpitala w ciągu 72 godzin od chwili przyjęcia.
5. Czynności, o których mowa w ust. 2, 3 i 4, odnotowuje się w dokumentacji medycznej.

Art. 24. 1. Osoba, której dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że z powodu zaburzeń psychicznych zagraża bezpośrednio swojemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób, a zachodzą wątpliwości, czy jest ona chora psychicznie, może być przyjęta bez zgody wymaganej w art. 22 do szpitala w celu wyjaśnienia tych wątpliwości.
2. Pobyt w szpitalu, o którym mowa w ust. 1, nie może trwać dłużej niż 10 dni.
3. Do przyjęcia do szpitala, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zasady i tryb postępowania określony w art. 23."
Źródło: ustawa o ochronie zdrowia psychicznego.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty