W jaki sposób opanować zaburzenia nastroju i leczenie smutków w nałogach?
Witam, mam 18 lat, od kilku lat zmagam się z problemami wewnętrznymi. Zaczęło się od kompulsywnego objadania się, kiedy poradziłam sobie z tym problemem, zaczęłam regularnie sięgać po alkohol o upijać się, pale również papierosy, odczuwałam wewnętrzna pustkę. Miewam stany depresyjne a od czerwca zmagam się z nerwica lękowa. Bałam się, ze zwariuje, ze zostanę opętana, ze stracę nad sobą kontrole. Od sierpnia zażywam lek z grupy SSRI-mozarin. Korzystam także z usług psychologa od stycznia 2017 roku, jednak pierwsza Pani psycholog miała nieodpowiednie podejście do moich problemów, w sierpniu zaczęłam kolejna terapie. Dodam, ze zanim rozpoznano u mnie nerwice lekowa, przejawialam objawy hipochondrii. Jeśli chodzi o sytuacje w moim domu, to do 6 roku życia mieszkałam z rodzicami i babcia, która była alkoholiczka. W domu na porządku dziennym były awantury, przeżywałam wówczas silny stres i obawiałam się kolejnej awantury. Mój tata często wpadał w szał i niekontrolowal swojej agresji, stosował wobec nas przemoc psychiczna, groził, ze zrobi sobie krzywdę. Mama pracowała, wiec nie poświęcała mi za wiele czasu, często mnie krytykowała, porównywała do innych, była osoba chłodna, nie okazywała uczuć. W domu były także problemy finansowe, rodzice chcieli się rozwieść, co również bardzo przeżyłam. Czułam się bardzo samotna i nierozumiana. Miałam także problemy w szkole, rówieśnicy wyśmiewali się z mojego wyglądu. Miałam bardzo niska samoocena, można powiedzieć wręcz, ze czułam do siebie nienawiść. Już jako dziecko doświadczałam różnych natręctw na tle lękowym, np sprawdzałam temperaturę na piecu, sprawdzałam czy gaz jest zakręcony. Moje relacje z ludźmi są bardzo powierzchowne, boje się do kogoś zbliżyć, wydaje mi się, ze ludzie ciagle mnie obgadują i maja o mnie złe zdanie. Zastanawiam się czy jest szansa, ze kiedykolwiek będę szczęśliwa i uda mi się prowadzić normalne życie?
