Walka z córką anorektyczką

Myślę, że moja córka też ma problem z anoreksją, schudła bardzo, odmawia jedzenia. Walka z nią nie ma sensu, chowa słodycze po kątach, obraża się jak proponuje jej posiłek. Jak mam z nią postępować? POMÓŻCIE. Czuje się bezsilna i płakać mi się chce jak patrzę na jej wychudzone ciało, odstające łopatki i biodra, wystający kręgosłup. Lekarz rodzinny okazał się ignorantem totalnym. Mimo to że waga jest poniżej normy powiedział mi PRZY CÓRCE, że to moja histeria, że w tym wieku to normalne, że jest rozsądna i wie co robi. Żal, nawet jej nie zbadał, nie obejrzał, pod stertą ciuchów przecież nic nie widać. Spytał się tylko, czy uważa się za anorektyczkę. Ona na to, że nie. Więc stwierdził, że nie ma problemu, a ja chcę z niej zrobić wałek i na siłę utuczyć! Teraz ona się tego trzyma i na każdą prośbę o zjedzenie posiłku powtarza mi to. POMÓŻCIE PROSZĘ!

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Zanim zaczniesz odchudzanie

Nadejście wiosny i zbliżające się lato stają się motywacją wielu osób do zrzucania nadprogramowych kilogramów. Baszar El-Helou z Pracowni dietetycznej WANILIA, opowiada o tym, jakie kroki należy podjąć, by odchudzanie nie wyrządziło naszemu organizmowi negatywnych symptomów.

Mgr Kamila Drozd Psycholog
80 poziom zaufania

Witam serdecznie!

Przez Internet nie da się stwierdzić, czy Pani córka rzeczywiście boryka się z problemem anoreksji, czy nie. Najczęściej jednak matczyna intuicja nie zawodzi, więc jeżeli niepokoją Panią nawyki żywieniowe Pani córki i odmawianie jedzenia, to lepiej interweniować. Czasem lepiej dmuchać na zimne. Dziwi mnie postępowanie lekarza rodzinnego. Anorektyczka zapytana, czy czuje się anorektyczką, zawsze zaprzeczy. Dziewczyny cierpiące na jadłowstręt psychiczny kryją się z tym, że mają zaburzenia odżywiania. Wychodzą z założenia, że ich reakcje są w porządku, że ograniczają racje żywnościowe, gdyż dbają o sylwetkę i zgrabną figurę. Najczęściej o anoreksji świadczy unikanie tuczących posiłków, spadek masy ciała lub brak oczekiwanego przybytku wagi, prowokowanie wymiotów, stosowanie diet i środków przeczyszczających, katowanie się intensywnymi ćwiczeniami fizycznymi, zaburzony obraz własnego ciała, lęk przed przytyciem, zaburzenia hormonalne, np. zanik miesiączki. Do zaburzeń odżywiania przyczynia się wiele czynników, np. perfekcjonizm dziecka, wysoki poziom aspiracji, wysoki poziom tłumionej agresji, zaburzone relacje rodzinne itp. Jak postępować z dzieckiem, które nie chce jeść, tłumacząc, że rodzic chce go utuczyć? Nie zmusi Pani córki do jedzenia ani do tego, by poszła do psychiatry. Proszę jednak zachęcać córkę, by angażowała się w przygotowanie posiłków, decydowała o tym, co chce zjeść, kupowała produkty do dań, które samodzielnie czy wspólnie z Pani pomocą chciałaby przygotować. Celebrujcie posiłki, starając się jeść wspólnie. Dbajcie o dobre nawyki żywieniowe. Starajcie się jeść zdrową żywność. Może pomyślcie o wspólnej wizycie u dietetyka, który ustali odpowiednio zbilansowaną dietę dla córki. Niech Pani dyskretnie rozmawia z córką o jej uczuciach i problemach – na początku może reagować gniewem i agresją, ale być może po czasie da się namówić na wizytę u psychologa szkolnego albo w poradni zdrowia psychicznego. Psycholog stwierdzi, czy oprócz psychoterapii konieczna jest pomoc psychiatryczna i farmakoterapia. Więcej o anoreksji przeczyta Pani tutaj:

http://portal.abczdrowie.pl/anoreksja
http://portal.abczdrowie.pl/anoreksja-u-dzieci
http://portal.abczdrowie.pl/anoreksja-bulimiczna
http://portal.abczdrowie.pl/leczenie-anoreksji

Pozdrawiam i życzę powodzenia! 

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty