Zaburzenia jedzenia - bulimia czy anoreksja?

Mam 30 lat, przy wzroście 165 cm ważę 39-40 kg. Od kiedy pamiętam zawsze byłam uczulona na swoją wagę i chciałam ważyć mniej. W sumie zawsze jadłam mało, obecnie jogurt 500 g 0% starcza mi na cały dzień, odzwyczaiłam się od stałego jedzenia i nie czuję potrzeby, a jak jem, to zwraca mi się, tak jakby jedzenie nie przynależało do mnie i było czymś złym. Jem musy bez cukru i jogurty, czasami sobie pozwolę na jedzenie, ale nie za dużo wiedząc, że to zwymiotuję. Ostatnio doszło do tego, że wymiotuję już po kilka razy dziennie, próbuję coś tam zjeść, bo boję się, że nie będę miała siły, bo gdzieś tam chcę żyć, a jednocześnie nie chcę przytyć, ale osiągnąć gdzieś tam wymarzoną wagę.

Byłam u lekarza, ale stwierdził, że to co się dzieje, jest niepokojące, ale bym się obserwowała i jak będzie gorzej, przyszła, to zrobimy badania. Nie wiem, co myśleć, bo ja do końca nie wiem, czy chcę przytyć, nie mam zgody na jedzenie. Dodam, że jestem z UK. Ciągle jestem depresyjna i ostatnio nękają mnie myśli samobójcze, mam dość wiszenia nad kiblem nawet po herbacie, czasami stosuję też środki moczopędne i inne. Sama już nie wiem, czy to anoreksja, czy bulimia przez takie zachowania. Nie wiem, w którym kierunku zmierzać, a tu lekarz wcale mi nie pomógł.

MĘŻCZYZNA, 30 LAT ponad rok temu

Jak odżywiać się w czasie ciąży?

Witam serdecznie,

wszystko wskazuje na to, że cierpisz na anoreksję. Opisywany przez Ciebie jadłowstręt jest typowym objawem anoreksji i konsekwencją długotrwałej, bardzo restrykcyjnej diety.
Twój BMI jest bardzo niski - wynosi 14,7 kg/m2.
Anoreksję rozpoznaje się od wartości niższych niż 17,5 kg/m2, a przy wartościach mniejszych od 15 kg/m2 zaleca się leczenie szpitalne!
Przy tak znacznym wychudzeniu istnieje wysokie ryzyko powikłań zdrowotnych. Powrót do zdrowego odżywiania powinien odbywać się stopniowo, gdybyś nagle zaczęła jeść duże ilości jedzenia, mogłoby się to dla Ciebie bardzo źle skończyć.
Uważam, że powinnaś się zdecydować na leczenie w szpitalu również z powodu podejrzenia depresji.

W tej sytuacji powinnaś zgłosić się do specjalisty psychiatry i poprosić o skierowanie do odpowiedniego ośrodka. Problem anoreksji jest dobrze znany w UK i z pewnością można tam znaleźć profesjonalne leczenie. Jeśli lekarz zbagatelizował Twój problem, skorzystaj z porady innego.

Bardzo trudno będzie Ci wyjść z anoreksji bez żadnej pomocy. Potrzebujesz odpowiedniej opieki, obejmującej psychoterapię, porady dietetyka, opiekę internistyczną i psychiatryczną.

Twój stan zdrowia budzi naprawdę spory niepokój, dlatego jeśli nie uzyskasz pomocy w UK, rozważ powrót do Polski, aby jak najszybciej rozpocząć leczenie.

Serdecznie pozdrawiam
 

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty