Zachowanie dziecka w wieku 23 miesięcy

Witam Państwa .Moje dziecko ma 23 miesiące. Lubi skakać na łóżku układa klocki czasem jak czytam książkę to zamyka i krzyczy moje.Ale to może być dlatego ze jej cioteczny brat od samego malutkiego jej wyrwał z rączek zabawki . Ale jak opowiadam bajkę to jest wporzadku.Lubi tez się nieraz kręcić w kolko na stojący się obracać.Tez umie bawić się samochodami ale nieraz sie bawi chwile samochodami.Jak chce zabawke jakąś to pokazuje cała rączka i mówi daj jeżeli nie dostanie. Mam powód do zmartwień

KOBIETA, 26 LAT ponad rok temu

Pediatria Psychologia Dziecko Rozwój dziecka

Fakty o zdrowiu - Oburęczne dzieci bardziej nadpobudliwe?

Mgr Anna Ingarden Psychologia, Kraków

82 poziom zaufania

Z Pani opisu nie znajduję powodu do zmartwień. Pani dziecko dzień w dzień, podczas zabawy ale i każdego innego działania, testuje siebie, swoje ciało, otoczenie oraz próbuje pierwszego stawiania granic. Takie zachowania są u dzieci w tym wieku naturalne.
Jeśli jednak czuje Pani, iż rzeczywiście "coś jest nie w porządku" to porada online niewiele tu wniesie i najlepiej będzie udać się do psychologa dziecięcego, który zobaczy dziecko, sprawdzi jego zachowania oraz usłyszy więcej szczegółów nt. jego zachowań. Pozdrawiam.

Mgr Anga Aleksandrowicz Psychologia, Wrocław

67 poziom zaufania

Witam,
dziecko w tym wieku już potrafi przemieszczać się, porozumiewać, rozwiązywać drobne problemy, orientuje się w relacjach międzyludzkich i coraz śmielej wkracza w świat społeczny badając granice i relacje. Sytuacje opisywane przez Panią wydają się być w normie. Proszę pamiętać, że dzieci w tym wieku, nie potrafią zachowywać się jak dorośli, zupełnie inaczej radzą sobie z dużą porcją informacji, którymi szybko się męczą i mogą zatem okazywać całą gamę emocji: od drażliwości i pobudzenia do senności i znużenia. Dodatkowo uwarunkowania temperamentalne decydują o tym jak zachowuje się dziecko dlatego też nie można oceniać możliwości dziecka (jego rozwoju) wspólną miarą porównując do innych dzieci, bo takiej uniwersalnej miary nie ma.
Jeśli jednak będzie Pani nadal zaniepokojona zachowaniami dziecka, najlepiej byłoby porozmawiać o swoich obawach z psychologiem.

pozdrawiam
A.Aleksandrowicz