Udar mózgu, inaczej wylew, jest zespołem objawów klinicznych, które wiążą się z nagłym wystąpieniem zaburzenia czynności mózgu. Utrzymuje się on dłużej niż dobę, a u podłoża nie leży inna przyczyna niż naczyniowa. Profilaktyka udaru mózgu w bardzo dużym stopniu pomaga zapobiec jego wystąpieniu.
Witam. Na początek należy sprawdzić czy mamy do czynienia z lękami nocnymi czy z koszmarami. Jak je odróżnić? Kiedy dziecko budzi się z krzykiem, a w trakcie prób uspokajania go okazuje się, że nie jest w pełni wybudzone, sprawia wrażenie nieobecnego, źle reaguje na dotyk, odpycha rodzica - prawdopodobnie mamy do czynienia z lękami nocnymi. Dziecko robi to dlatego, że nie jest świadome tego, co się dzieje, a następnego dnia najcześćiej niewiele pamięta z nocnego zdarzenia. Koszmary nocne są bardziej „namacalne”, niż lęki. Dotyczą konkretnej sytuacji, o której przytomne po przebudzeniu maluch opowiada, nie boi się kontaktu z rodzicem i uspokaja się dość łatwo, gdy rodzic bierze go w objęcia. Ponowne zaśnięcie również przebiega szybciej, niż w przypadku lęku.
W opisanym przez Panią przypadku prawdopobnie mamy do czynienia z lękami nocnymi. Jest to zaburzenie snu typowe dla dzieci w wieku 3-12 lat. Zdarza się wielu dzieciom i w większości przypadków ustępują samoistnie wraz z rozpoczęciem dojrzewania płciowego. Dlatego uważa się, że z reguły nie wymagają żadnej interwencji specjalistycznej.
Aby pomóc dziecku uporać się z lękami nocnymi, należy zastosować się do kilku wytycznych: zapewnić maluchowi poczucie bezpieczeństwa i higienę snu (np. rozmowa przed snem, zapalona lampka, stałe pory chodzenia spać). W razie napadu lęku należy zachować spokój i nie podnosić głosu, ani nie budzić dziecka - ale cierpliwie próbować je ukoić, przytulić. Nowe doświadczenia oraz to, co mówimy także odbijają się na jakości snu dziecka. Warto z dzieckiem omawiać ważne wydarzenia (np. kłótnia z koleżanką) oraz nie stosować gróźb w rodzaju: "Jak będziesz niegrzeczna, to pani cię zabierze". Takie sytuacje mogą wbrew pozorom wywoływać ogromny stres u malucha, który przełoży się później na jakość snu.
Jeśli jednak epizody lękowe są bardzo dotkliwe i częste albo po prostu wywołują u Pani duży niepokój, proponuję wybrać się do lekarza lub psychologa dziecięcego, który porozmwia z dzieckiem oraz z opiekunami i na pewno pomoże wyjaśnić przyczyny, porozmawia o sposobach radzenia sobie, a także wesprze w zapewnieniu spokojnego snu maluchowi. Pozdrawiam.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
