Wpływ żeń-szenia na poprawę odporności
Żeń-szeń (Ginseng radix), nazywany również korzeniem życia to bylina wschodnio-azjatycka, występująca w stanie naturalnym w północno-wschodnich Chinach, Japonii, Korei oraz w północno-wschodniej Syberii. Jest to jeden z najstarszych surowców leczniczych Dalekiego Wschodu, który ze względu na przypisywane mu właściwości lecznicze, magiczne oraz afrodyzujące, jest znany i wykorzystywany już od ponad 4000 lat.
1. Substancje czynne żeń-szenia
Żeń-szeń to w dialekcie ludowym: boskie ziele, cud świata, sól ziemi, korzeń-piorun. Substancjami czynnymi odpowiedzialnymi za działanie tej wyjatkowej byliny są: saponozydy triterpenowe (np. ginzenozydy) oraz węglowodany (oligo- i polisacharydy).
2. Mechanizm działania żeń-szenia
Żeń-szeń był powszechnie uważany za panaceum na wszystkie choroby, za środek zwiększający energię życiową i zapobiegający starzeniu. Jednak tylko kilka jego właściwości zostało potwierdzonych w badaniach. Przeprowadzono doświadczenie dotyczące wpływu wyciągu żeń-szenia na metabolizm komórkowy, ośrodkowy układ nerwowy, układ sercowo-naczyniowy oraz system immunologiczny. Potwierdzono w nich jego działanie przystosowawcze, dzięki któremu wzmacnia się odporność na stres, infekcje oraz inne niesprzyjające warunki, powodujące obniżenie odporności organizmu, co prowadzi do wystąpienia zaburzeń. W takich okolicznościach na organizm oddziałują wolne rodniki, nadtlenki lipidowe, związki cytotoksyczne oraz kancerogenne. Ponadto wykazano działanie wzmacniające w okresach długotrwałych i nadmiernych wysiłków fizycznych i psychicznych.
Ginzenozydy, związki zawarte w żeń-szeniu, biorą udział w przemianach hormonalnych (układ przesadkowo-nadnerczowy), które regulują odpowiedź organizmu na stres. Rozróżnia się dwa typy tego związku: Rb1 i Rg1. Pierwszy z nich charakteryzuje się dodatkowo wpływem na ośrodkowy układ nerwowy – działa antypsychotycznie, przeciwdrgawkowo, przeciwbólowo oraz przeciwgorączkowo. Drugi wzmaga aktywność ruchową oraz wydolność fizyczną organizmu. Wykazuje także działanie immunomodulujące. Ponadto opisane jest działanie polepszające pamięć oraz zdolność uczenia się.
Wyciąg z żeń-szenia wpływa korzystnie na profil lipidowy krwi - obniża poziom cholesterolu oraz powoduje wzrost frakcji HDL (tzw. „dobrego cholesterolu”), działa przeciwzakrzepowo na płytki krwi oraz obniża poziom cukru w krwi (może znaleźć zastosowanie wspomagające w leczeniu cukrzycy). Polisacharydy zawarte w korzeniu żeń-szenia wykazują działanie immunologiczne, hypoglikemiczne i przeciwnowotworowe.
Wskazania:
- obniżona sprawność fizyczna i umysłowa,
- stany wyczerpania, słabość, zmęczenie,
- utrata koncentracji, zaburzenia pamięci i kojarzenia,
- obniżona odporność.
3. Działania uboczne żeń-szenia
Korzeń żeń-szenia, jeżeli jest stosowany według zaleceń, nie wykazuje w większości przypadków niepożądanych działań ubocznych, jednak przyjmowanie przez długi okres wysokich dawek leku, może doprowadzić do wystąpienia tzw. syndromu żeń-szeniowego. Na jego obraz kliniczny składa się: nadpobudliwość nerwowa, bezsenność, nadciśnienie i biegunka. Dzienna dawka lecznicza wysuszonego korzenia wynosi 0,5-2,0 g.
Przyjmowanie preparatów z żeń-szenia nawet w dawkach leczniczych może niekiedy spowodować biegunkę, wymioty, bezsenność, rzadko efekty estrogenowe u kobiet po menopauzie oraz tkliwość uciskową piersi. Po wystąpieniu powyższych objawów należy zasięgnąć porady lekarskiej, zmniejszyć dawkowanie lub odstawić preparat. Do tej pory nie ma ustaleń dotyczących wpływu żeń-szenia na płód u kobiet w ciąży oraz bezpieczeństwa podczas karmienia piersią. W związku z tym nie zaleca się, by w powyższych sytuacjach żeń-szeń był przyjmowany. Również nie powinno się go podawać dzieciom.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.