Altruizm - cechy charakterystyczne, zagrożenia, aktywność mózgu

Słowo altruizm wywodzi się od łacińskiego słowa „alter”, oznaczającego „inny, drugi”. Mianem altruizmu określa się bezinteresowną postawę jednostki wobec dobra drugiej osoby bądź grupy.

Altruista na czele swoich celów stawia dobro i troskę o innych. Przeciwieństwem altruizmu jest egoizm.

Altruizm pojawił się w czasach pozytywizmu, a za jego twórcę uważa się Augusta Comte’a. Mówił on o tym, że altruista dobrowolnie rezygnuje ze swoich dóbr na rzecz innych osób.

Podstawową cechą charakterystyczną altruizmu jest bezinteresowność. Altruista nie wymaga rozgłosu, woli działać incognito, w ukryciu. Nie podejmuje swoich działań w oczekiwaniu na odznaczenia lub poklask.

Jeżeli gdzieś pojawi się choćby odrobina własnego interesu to mamy do czynienia z przysługą, a nie altruizmem. Altruiści bardzo angażują się w sprawy innych osób, przeżywają z nimi cierpienia, choroby, sytuacje przemocy w domu czy wypadki. Stawiają się na miejscu poszkodowanych osób i starają się im pomóc.

Zwykle są to osoby pozytywnie nastawione do życia, które zawsze wyciągną pomocną dłoń i nie oczekują niczego w zamian. Właśnie za sprawą empatycznego patrzenia na świat altruiści pomagają całkowicie bezinteresownie, nie zastanawiając się, jakie korzyści im to przyniesie. Nie patrzą też na ewentualne szkody własne, które z tego działania mogą wynikać.

Kim jest altruista? Z obserwacji społeczeństwa można wywnioskować, że częściej postawę altruistyczna przyjmują kobiety. Dlaczego? Ponieważ są bardziej emocjonalne, skłonne do pomocy, empatyczne.

Jednak altruistami bywają również mężczyźni. To oni częściej decydują się na pomoc doraźną, natychmiastową, kobiety natomiast chcą działać długofalowo. Gdzie mieszka więcej altruistów? Okazuje się, że znajdziemy ich w mniejszych społecznościach.

W miastach żyjemy bardzo szybko, jest większa rywalizacja, trudniej też wyciągnąć do kogoś dłoń w dużej społeczności, bo szybciej możemy zostać posądzeni o ukryte interesy.

Dzisiejszy altruista ma nierzadko trudny orzech do zgryzienia. Z jednej strony chęć pomocy innym daje mu radość i spełnienie, z drugiej może przynieść mu szereg kłopotów.

Altruizm może być niebezpieczną postawą, ponieważ nie każdy może oczekiwać naszej pomocy, a co za tym idzie może ona zostać odebrana negatywnie. Altruista jest także bardzo surowy wobec siebie, cechuje go skrajny brak asertywności oraz potrzeba perfekcjonizmu.

Z tego względu altruiści częściej mają gorsze samopoczucie oraz stany depresyjne, wiąże się to także z wypaleniem zawodowym. Skrajny altruizm może prowadzić nawet do zaburzeń psychicznych.

Według najnowszych badań opublikowanych w czasopiśmie Nature Neuroscience postawa altruistyczna ma związek z aktywnością określonej części w mózgu. Badacze z Duke University Medical Center przy pomocy funkcjonalnego rezonansu magnetycznego udowodnili, że podłożem altruizmu może być sposób postrzegania świata, a nie sposób działania.

W czasie badania prześwietlono mózgi 45 osób. Niektórzy grali w grę komputerową, inni obserwowali grę, którą komputer prowadził ze sobą. U osób, którzy kibicowali grze komputera bardziej aktywna była bruzda skroniowa tylna górna, jest to obszar, który uaktywnia się w relacjach społecznych.