WBC (białe krwinki, leukocyty) - norma i interpretacja badań

Leukocyty to białe krwinki. Ich ilość oznacza się skrótem WBC (white blood cells). Leukocyty są niemal bezbarwne i mniej liczne od erytrocytów (krwinek czerwonych), posiadają też zdolność poruszania się. W komórkach leukocytów występuje jądro, zaś u dużej części leukocytów (tzw. granulocytów) w cytoplazmie występują charakterystyczne ziarnistości (są to liposomy zawierające enzymy). Leukocyty spełniają ogromną rolę w organizmie, gdyż chronią go przed wirusami i bakteriami. Norma leukocytów we krwi zmienia się w stanach patologicznych. Może dojść do zwiększenia lub zmniejszenia jednego typu leukocytów lub kilku rodzajów leukocytów na raz. Poziom białych krwinek jest bardzo ważną informacją dla lekarzy. Prawidłowy wynik WBC powinien mieścić się w granicach od 4,0 - 10,8 x 109/l. Wyższy poziom wskazuje na leukocytozę, a niższy na leukopenię.

Leukocyty we krwi obwodowej występują w 5 rodzajach:

• granulocyty obojętnochłonne - neutrofile;
• granulocyty kwasochłonne - eozynofile;
• granulocyty zasadochłonne - bazofile;
• monocyty;
• limfocyty.

Norma leukocytów we krwi, krwinek białych (WBC) w morfologii jest uzależniona od cech konkretnej osoby, przede wszystkim: płci i wieku. Zasada określenia manualnego liczby leukocytów polega na wykonaniu ściśle określonego rozcieńczenia badanej próbki krwi za pomocą odczynnika, który zabarwia leukocyty, a następnie na określeniu liczby leukocytów przy użyciu mikroskopu świetlnego i komory hematologicznej. Można też oznaczyć liczbę leukocytów stosując metodę automatyczną.

• Czy masz depresję?
• Czy grozi ci osteoporoza?
• Czy cierpisz na bezsenność?
• Czy jesteś uzależniony od telefonu komórkowego?
• Czy umiesz rozpoznać atak serca?

Norma leukocytów we krwi to zarówno u kobiet, jak i mężczyzn 4,0 - 10,8 x 109/l . Norma WBC w morfologii może się zmieniać w różnych stanach chorobowych.

Co oznaczają nieprawidłowe wyniki krwi?

Za dużo leukocytów.

Podwyższone WBC w morfologii może być spowodowane:

• uszkodzeniem tkanki;
• zakażeniem bakteryjnym, pierwotniakowym, grzybiczym i wirusowym;
• stanami zapalnymi;
• mocznicą;
• działaniem adrenaliny i hormonów steroidowych;
• chorobami nowotworowymi.

Ilość leukocytów ponad normę to inaczej leukocytoza, która może być spowodowana przez wzrost ilości jednego lub kilku rodzajów leukocytów, które normalnie krążą we krwi obwodowej lub przez obecność komórek niewystępujących we krwi w stanach prawidłowych. Fizjologiczny wzrost krwinek białych obserwuje się po wysiłku fizycznym, posiłku, w stresie i w ciąży.

Za mało leukocytów. Spadek WBC w morfologii może być spowodowany przez:

• choroby szpiku kostnego (białaczka, ziarnica, guzy);
• choroby wirusowe (WZW, grypa, zakażenie HIV, odra, różyczka, ospa wietrzna);
• środki chemiczne;
• promieniowanie jonizujące;
• aplazję (zatrzymanie w rozwoju, zanik);
• hipoplazję szpiku;
• przerzuty nowotworowe do szpiku kostnego;
• wstrząs anafilaktyczny.

Zobacz interpretacje rożnych wyników tego badania:

• Białe krwinki - jak podnieść ich ilość? - odpowiada lek. Agnieszka Barchnicka
• Białe krwinki powyżej normy - odpowiada lek. Małgorzata Horbaczewska
• Obniżona wartość białych krwinek - odpowiada lek. Izabela Ławnicka
• Podwyższony poziom białych krwinek - odpowiada lek. Alicja Janaszek
• Wysoka liczba białych krwinek w ciąży - odpowiada lek. Izabela Brym

Leukocyty poniżej normy to inaczej leukopenia, czyli spadek liczby leukocytów. Spadek leukocytów poniżej normy jest bardzo niebezpieczny, ponieważ osłabia układ odpornościowy i zwiększa ryzyko infekcji.

Poziom leukocytów poniżej normy może być spowodowany spadkiem liczby neutrofilów lub limfocytów, lub jednocześnie wszystkich rodzajów krwinek. Duże znaczenie diagnostyczne ma wykonanie, tzw. obrazu odsetkowego leukocytów i ocena liczby poszczególnych rodzajów leukocytów. W tym celu należy wykonać rozmaz krwi obwodowej i po wybarwieniu go metodą Pappenheima ocenić mikroskopowo poszczególne formy leukocytów.

Zobacz także: Musisz wykonać badania? Umów je od ręki

Źródła

1. Współczesna terapia przewlekłej białaczki szpikowej
2. Dembińska-Kieć A., Naskalski J.W., Diagnostyka laboratoryjna z elementami biochemii klinicznej, Urban & Partner, Wrocław 2009, ISBN 978-83-7609-137-2
3. Szczeklik A. (red.), Choroby wewnętrzne, Medycyna Praktyczna, Kraków 2011, ISBN 978-83-7430-289-0
4. Hołowiecki J. (red.), Hematologia kliniczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007, ISBN 978-83-200-3938-2