Na czym polega choroba Glińskiego-Simmondsa?
Senność, osłabienie, uczucie zimna i blada cera nie muszą być objawem jesienno-zimowego przesilenia. Przyczyną takich dolegliwości bywa niedobór ważnych dla zdrowia hormonów.
Na czym polega choroba Glińskiego-Simmondsa?
W tym artykule:
Typowe objawy rzadkiej choroby
Zaczyna się od popularnych dolegliwości – zmęczenia, apatii, braku apetytu. Chorzy są bardziej podatni na stres i urazy, mają problemy z widzeniem, często się przeziębiają, nie mają ochoty na seks. Z czasem zauważają wypadanie owłosienia – u kobiet włosów łonowych i pod pachami, u mężczyzn znika zarost i włosy na klatce piersiowej. U pań następuję też zanik krwawień miesiączkowych.
Symptomy te mogą świadczyć o chorobie Glińskiego-Simmondsa, którą najczęściej diagnozuje się u kobiet między 30. a 40. rokiem życia. Schorzenie bardzo powoli wyniszcza organizm.
Niedobór ważnych hormonów
Choroba Glińskiego-Simmondsa to wielogruczołowa niedoczynność hormonalna. Co to oznacza? U pacjentów uszkodzona jest przysadka mózgowa, która produkuje hormony nadzorujące pracę gruczołów. Dochodzi więc do zaburzeń gospodarki hormonalnej organizmu. U pacjentów obserwuje się niedoczynność tarczycy, nadnerczy oraz gruczołów płciowych.
Skąd się biorą defekty przysadki mózgowej? Do uszkodzeń może dojść na skutek nowotworu, ostrego zakażenia (np. gruźlicy, zapalenia opon mózgowych) lub urazu czaszki. Choroba Glińskiego-Simmondsa atakuje również osoby, które mają inne schorzenia układowe, np. białaczkę, cukrzycę, chłoniaka, miażdżycę tętnic mózgowych.
Zakrzepy w przysadce tworzą się również u kobiet, które w trakcie porodu przeszły poważne krwotoki.
Uszkodzenia przysadki skutkują wieloma objawami, które w wolnym tempie niszczą organizm. W późniejszej fazie choroby dochodzi do zanikowych zmian narządów płciowych, część pacjentów zapada w śpiączkę.
Symptomy choroby Glińskiego-Simmondsa są zbliżone do tych występujących przy jadłowstręcie psychicznym, czyli anoreksji. Należy jednak pamiętać, że osoby z zaburzeniem odżywiania nie mają uszkodzeń przysadki mózgowej.
Leczenie choroby Glińskiego-Simmondsa
Wczesne wykrycie choroby daje szanse na skuteczne leczenie. Aby dokonać diagnozy, niezbędne jest wykonanie badań hormonalnych, które pozwalają ocenić, jakich hormonów brakuje w organizmie. Poza tym lekarz musi przeprowadzić dokładny wywiad. Zebranie informacji o wszystkich objawach pozwala postawić trafną diagnozę.
Chorzy otrzymują preparaty z hormonami, aby wyrównać ich poziom w organizmie. Leczenie nadzoruje lekarz endokrynolog. Pacjenci muszą do końca życia przyjmować środki hormonalne. Jeśli chory ma guza przysadki, konieczna jest operacja.
Im wcześniej rozpocznie się leczenie, tym większe szanse na prowadzenie normalnego życia. Późne wykrycie oraz powikłania choroby mogą prowadzić do śmierci.
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
