Siniaki - przyczyny, objawy, leczenie

Powstanie siniaków jest związane z wynaczynieniem krwi do tkanek podskórnych, ewentualnie tkanek umiejscowionych głębiej, w wyniku czego powstaje sinawo-granatowe zabarwienie.

Występuje najczęściej jako efekt stłuczenia, czyli urazu mechanicznego lub spontanicznie w przypadku istniejącej skazy krwotocznej. Siła upadku lub uderzenia uszkadza naczynia włosowate. Miejsce w pierwszym etapie bardzo boli, choć nie ma widocznej rany.

Zasinienie na skórze nie pojawia się od razu. Dzieje się tak, gdyż najpierw musi nastąpić moment wchłaniania hemoglobiny z uszkodzonych naczyń, przez co nasze bolesne miejsce zmienia kolor. Najczęstszymi odcieniami siniaków są kolory od ciemnogranatowego, przez fiolet, aż do żółtego.

Do pojawienia się siniaków przyczyniają się:

• skazy krwotoczne,
• stwardnienie i kruchość ścian naczyń w wieku starszym,
• stany zapalne naczyń krwionośnych, zwłaszcza żył,
• awitaminoza,
• przewlekłe leczenie kortykosteroidami,
• nowotworowe choroby układu krwiotwórczego.

Kruche naczynia krwionośne

Wraz z wiekiem nasze naczynia krwionośne stają się coraz bardziej kruche. Najbardziej narażone na pękanie są naczynka położone na grzbiecie rąk i przedramionach. Siniaki, które wtedy powstają zwykle nie są groźne, ale wyglądają nieestetycznie.

Problem z kruchymi naczyniami mają najczęściej osoby starsze. Ich skóra jest cieńsza, ma mniej ochronnej tkanki tłuszczowej, a przez to jest bardziej podatna na powstawanie siniaków.

Możesz wzmocnić naczynia krwionośne w naturalny sposób. Pij napary z głogu, skrzypu polnego lub fiołka trójbarwnego. Kurację stosuje przez 3 tygodnie, po tym czasie zalecana jest dwutygodniowa przerwa i ponowne powtórzenie terapii.

Leki przeciwzakrzepowe

Leki przeciwzakrzepowe przyjmowane w chorobach przewlekłych, np. w zakrzepicy, chorobie wieńcowej czy migotaniu przedsionków mogą zwiększać podatność na powstawanie siniaków.

Zawierają one m.in. kwas acetylosalicylowy, warfarynę i heparynę. Siniaki mogą też być skutkiem zażywania niesteroidowych leków przeciwzapalnych, które w składzie zawierają ibuprofen lub diklofenak.

Przyjmowanie leków zawsze konsultuj z lekarzem specjalistą. Podczas kuracji zrezygnuj z używania miłorzębu japońskiego, kory wierzby, imbiru i czosnku. Substancje zawarte w tych produktach wzmagają skłonność do siniaków.

Niedobór witamin

Za prawidłowe działanie naczyń krwionośnych odpowiadają witaminy C i K. Witamina K zapewnia przede wszystkim prawidłową krzepliwość krwi. Jedną z charakterystycznych oznak niedoboru jest tworzenie się siniaków, nawet przy najlżejszym uderzeniu.

Witamina C wzmacnia ściany naczyń krwionośnych i zapobiega powstawaniu siniaków. Niewystarczającą ilość tych substancji można zniwelować jedząc odpowiednie pokarmy. Często sięgaj po czerwoną paprykę, natkę pietruszki, brokuła, szpinak, jarmuż albo herbatkę z owoców dzikiej róży.

Choroby nerek lub wątroby

Pojawiające się samoistnie siniaki mogą też świadczyć o rozwijającej się niewydolności nerek. Jednym z jej skutków jest zaburzenie krzepliwości krwi, które prowadzi do pękania naczyń krwionośnych i powstawania zasinień na skórze.

O niewydolności nerek świadczą również bladość skóry, krwawienie z nosa, bóle brzucha i przewlekłe osłabienie. W przypadku chorej wątroby objaw w postaci siniaków pojawia się na nogach, zwykle towarzyszące dolegliwości to obrzęki, ból brzucha i nudności.

Anemia

Anemia to schorzenie, w którym występują zaburzenia związane z ilością hemoglobiny i czerwonych krwinek. Objawy są często mylone ze zwykłym zmęczeniem, powodem do zaniepokojenia jest blada, sucha skóra, brak apetytu i energii, przewlekłe zmęczenie oraz znużenie.

Anemia może być związana z niedoborem żelaza i witaminy B12, te dwa składniki są czynnikami krwiotwórczymi. Niedostateczna ilość tych substancji w organizmie prowadzi do zaburzeń krzepnięcia krwi, kruchości naczyń i zwiększa skłonność do siniaków.

Siniaki zazwyczaj goją się samoistnie. Jednak warto przyłożyć na nie kompres z zimnej wody, serwatki czy też z kwaśnego mleka. Bardzo często stosuje się okłady z lodu, mrożonek, z rozgniecionej kapusty bądź czosnku.

Zimne okłady są bardzo skuteczne, ponieważ zimno powoduje obkurczanie się naczynek krwionośnych, a co za tym idzie – zapobiega wylewowi krwi i ogranicza obszar siniaka.

Skutecznymi sposobami są także maść z arniki oraz masaż miejsca, w którym pojawił się siniak. Bardzo skuteczne, choć stosowane bardzo rzadko są okłady z moczu, które równie dobrze przyspieszają gojenie siniaków.

W aptece dostępne są również specjalne żele i chłodzące plastry. Siniaki znikają zazwyczaj po kilku dniach. Do lekarza należy się udać, gdy na skórze krwiaki pojawiają się samoistnie.

Oczywiście, gdy stłuczeniu towarzyszą bardzo silny ból lub obrzęk, trzeba poradzić się lekarza i sprawdzić, czy nie doszło do poważniejszego urazu. Stłuczenia i siniaki bywają bardzo często bolesne, jednak spożywanie zbyt dużych ilości środków przeciwbólowych nie jest wskazane, ponieważ niektóre z nich np. zmniejszają gęstość krwi.

Zażywając je, często nieświadomie, powodujemy powiększenie się siniaka. Dzieje się tak, ponieważ rzadka krew dużo łatwiej wypływa z uszkodzonych naczyń. Jeśli ból jest trudny do zniesienia bezpieczniejszymi lekami są te na bazie paracetamolu.

Źródła

1. Szczeklik A. (red.), Choroby wewnętrzne, Medycyna Praktyczna, Kraków 2011, ISBN 978-83-7430-289-0
2. Czech A., Tatoń J. Diagnostyka internistyczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005, ISBN 83-200-3156-7
3. Kokot F. Diagnostyka różnicowa objawów chorobowych, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007, ISBN 978-83-200-3295-6