Syndrom miesiąca miodowego – kłopotliwa przypadłość młodych kobiet
Ze statystyk wynika, że ponad połowa kobiet raz w życiu przeszła infekcję dolnych dróg moczowych. Mimo przestrzegania higieny intymnej i posiadania stałego partnera, problem nawraca cyklicznie. Dlaczego?
Syndrom miesiąca miodowego – kłopotliwa przypadłość młodych kobiet
Nawracające infekcje intymne
- Występowanie zakażeń układu moczowego - ZUM, często związane jest ze współżyciem seksualnym. Przypadłością, która dotyka wiele kobiet, zwłaszcza młodych, jest nawracające zapalenie pęcherza moczowego, czasami określane mianem “choroby miodowego miesiąca” - wyjaśnia lek. Małgorzata Horbaczewska dla WP abcZdrowie.
Głównym objawem jest nieustanne parcie na pęcherz połączone z bardzo znikomym oddawaniem moczu. Towarzyszy temu często pieczenie w okolicach cewki oraz ból przy oddawaniu moczu. Dodatkowo może pojawić się podwyższona temperatura ciała, brak apetytu, apatia, ogólne rozbicie czy zmęczenie. W bardziej skrajnych przypadkach występuje także krwiomocz.
- U znacznej części kobiet podczas stosunku płciowego dochodzi do podrażnienia cewki moczowej lub do dostania się tam bakterii, które wywołują ZUM. Objawami są między innymi uczucie pieczenia i kłucia podczas oddawania moczu, bóle w okolicy łonowej, które mogą wystąpić kilka godzin po stosunku lub następnego dnia oraz częstomocz - mówi ekspert.
Objawy są nieprzyjemne i powodują duży dyskomfort.
Przyczyny syndromu miesiąca miodowego
Skąd bierze się choroba miesiąca miodowego?
- Kobiety są bardziej narażone na ZUM niż mężczyźni ze względu na budowę anatomiczną cewki moczowej. Z powodu bliskości pochwy i odbytu drobnoustroje w łatwy sposób mogą przedostać się do pęcherza moczowego, wywołując stan zapalny. Najczęstszą przyczyną zakażeń są bowiem bakterie - ZUM wywołuje głównie pałeczka okrężnicy (Escherichia coli). U kobiet w okresie dużej aktywności seksualnej drugą najgroźniejszą bakterią jest gronkowiec saprofityczny (Staphylococcus saprophyticus) - dodaje dr Horbaczewska.
Przyczyny nawracających infekcji intymnych mogą być też inne - cukrzyca, stosowanie niektórych rodzajów antykoncepcji (tabletki hormonalne, spiralki, wkładki, krążki dopochwowe), używanie środków plemnikobójczych, osłabienie układu odpornościowego, zakażenie wirusem HIV, zaparcia, menopauza czy wady w budowie układu moczowego.
Jak zapobiegać i leczyć syndrom miesiąca miodowego?
Jak się bronić przed nieprzyjemnymi infekcjami intymnymi? Priorytetem jest przestrzeganie higieny. Należy pamiętać, że nie jest wskazane mycie okolic intymnych zwykłym mydłem, ponieważ może podrażniać śluzówkę oraz niszczyć dobrą florę bakteryjną, co ułatwia przedostawanie się zarazków do cewki moczowej.
Do codziennego mycia powinno się stosować specjalnie do tego przeznaczony płyn lub żel do higieny intymnej, który ma odpowiednie pH. Nie można też zwlekać z oddawaniem moczu i go wstrzymywać, gdyż powoduje to namnażanie się bakterii.
Jeśli jednak dojdzie już do tzw. choroby miesiąca miodowego, niezbędne jest leczenie furaginą bądź antybiotykiem przepisanym przez lekarza.
- W leczeniu zakażeń układu moczowego najczęściej stosuje się antybiotyki z grupy penicylin, cefalosporyn, fluorochinolonów, sulfonamidów (kotrimoksazol), nitrofuranu - wymienia ekspert.
Oprócz farmakologii, wspomagająco powinniśmy wypijać co najmniej dwa litry płynów dziennie. Najlepiej wybrać wodę, sok z żurawiny lub czarnej porzeczki.
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
