Worek spojówkowy - funkcje, aplikowanie leków, wymaz z worka spojówkowego

Worek spojówkowy to nie jest fizyczna struktura, ale przestrzeń pomiędzy dwoma warstwami spojówki, czyli błony śluzowej pokrywającej miejsce pod powiekami.

Spojówka składa się z dwóch części - powiekowej i gałkowej. Pierwsza z nich jest przytwierdzona do wewnętrznych brzegów powiek. Natomiast spojówka gałkowa to płat błony rozłożony na powierzchni oka z jednym otworem na rogówkę. Spojówka rozchodzi od kącika do kącika, a także sięga ku górze i ku dołowi powiek.

Jest rozpostarta aż do wewnętrznych krawędzi podstawy powieki górnej i dolnej, gdzie wywija się tworząc szczelinę, a następnie łączy się ze spojówką powiekową.

Worek spojówkowy to otwarta przestrzeń, widoczna po odchyleniu dolnej powieki. Szczelina jest ograniczona przez część powiekową i gałkową spojówki oraz zachyłek.

Rola spojówek to:

• izolacja oczodołu od otoczenia,
• tworzenie bariery dla zanieczyszczeń i drobnoustrojów,,
• ochrona rogówki przed uszkodzeniem,
• transport wody i substancji odżywczych.

Worek spojówkowy gromadzi niewielką ilość łez, która może być wykorzystana na silnym wietrze czy w czasie ekspozycji na gorące, suche powietrze.

Worek spojówkowy to miejsce, w którym znajdują się drobnoustroje zbierane z powierzchni oka w czasie mrugania. Worek sprawia, że granulocyty i limfocyty są w stanie je zniszczyć i uchronić oczy przed infekcją.

Jest to również idealna przestrzeń do aplikacji leków, dzięki czemu substancja czynna ma szansę się wchłonąć i nie jest usunięta z oka za pomocą mrugania.

Worek spojówkowy to przestrzeń, do której często aplikowane są leki okulistyczne w formie kropli lub maści. Miejsce to sprawia, że nawet mruganie nie jest w stanie usunąć preparatu z powierzchni oka, dzięki czemu produkt ma szanse się wchłonąć i prawidłowo zadziałać.

Prawidłowe aplikowanie leku do worka spojówkowego:

• dokładne umycie dłoni wodą z mydłem,
• odkręcenie buteleczki lub tubki z lekiem,
• odchylenie lekko głowy do tyłu,
• delikatne odciągnięcie dolnej powieki,
• podanie odpowiedniej dawki leku,
• zamknięcie oczu,
• poruszanie okiem na boki, w górę i w dół pod zamkniętą powieką,
• zamknąć opakowanie leku.

Standardowe dawkowanie leku stanowi jedną kroplę lub 1 centymetr maści. Należy jednak kierować się wskazaniami lekarza lub informacjami umieszczonymi na ulotce.

Istotne jest to, by w czasie aplikacji leku nie dotykać aplikatorem powierzchni oka ani powiek. Substancja lecznicza powinna być nakładana na odsłoniętą przestrzeń między gałką oczną a powieką, a nie na rogówkę - jest to silnie unaczynione miejsce, którego dotyk spowoduje nagłe zamknięcie oka.

Wymaz z oka jest uzasadniony w przypadku konieczności diagnostyki bakterii, pierwotniaków lub grzybów, znajdujących się na powierzchni oka i odpowiedzialnych za stan zapalny spojówki lub rogówki.

Do wykonania badania konieczna jest wymazówka bawełniana na cienkim druciku. Niekiedy stosuje się narzędzie ez, wyglądające jak drucik z pętelką na końcu.

Próbkę można pobrać również za pomocą specjalnych nici, wkładanych do worka spojówkowego. Następnie przenosi się je specjalnego pojemnika i przeprowadza szczegółową analizę.

Wymaz z worka spojówkowego wymaga zastosowania znieczulenia, ponieważ może wywoływać dyskomfort. Za pomocą badania możliwe jest zdiagnozowanie alergii, a także atopowego zapalenia spojówek i rogówki.