Informatyka pomaga w medycynie!

Zebranie jak najszerszych informacji o pacjencie jest kwestią absolutnie kluczową dla leczącego go specjalisty. Komputerowe systemy gromadzenia tych danych pozwalają na błyskawiczny dostęp do całej historii medycznej, wyników badań diagnostycznych, efektów aktualnie prowadzonych zabiegów czy działania leków.

Lekarz prowadzący trudny przypadek nie jest już pozostawiony sam sobie i zdany na własną wiedzę. W dowolnym momencie może łatwo skonsultować się ze specjalistami mającymi większe doświadczenie, zebrać szybko ich opinie i wdrożyć nawet w ciągu kilkunastu minut odpowiednią metodę leczenia. Jest to szczególnie istotne u pacjentów w ciężkim stanie, potrzebujących natychmiastowej pomocy.

W naszym kraju nie jest to jeszcze może często spotykane, ale w innych krajach telemedycyna traktowana jest bardzo poważnie. Sieć teleinformatycznaumożliwia lekarzowi „zobaczenie” pacjenta, sprawdzenie efektów leczenia, wyników samodzielnych badań wykonywanych przez chorego w domu i podjęcie na tej podstawie decyzji o kierunku dalszej terapii.

Tradycyjnie, kiedy na przykład wykonuje się zdjęcie RTG, trzeba nie tylko poczekać na kliszę z obrazem, ale również dostarczyć ją fizycznie do lekarza, który opisze wyniki badania i wskaże odpowiednie leczenie. W postaci cyfrowej natomiast, zdjęcie takie trafia do lekarza natychmiast, często jeszcze zanim pacjent wyjdzie z sali po jego zrobieniu – umieszczone jest bowiem w bazie danych i specjalista ma do niego pełen dostęp od chwili wykonania.

Szybki dostęp do danych medycznych pacjenta pozwala ocenić, czy przepisanie danego środka nie będzie kolidowało z innymi, już przez daną osobę przyjmowanymi lekami. Od razu też widoczna jest informacja o ewentualnych alergiachczy niepożądanych skutkach działania niektórych leków u tego pacjenta – wiadomo więc, czego unikać.

Wieziony z wypadku pacjent może być monitorowany w karetce, a jego dane przesyłane od razu na oddział ratunkowy. Tam specjalista, mając do dyspozycji informacje, jest w stanie określić, czy na przykład potrzebna będzie operacja. Jeżeli tak, to od razu przygotowana zostanie sala i wezwany pełen zespół – wszystko jeszcze zanim pacjent dotrze do szpitala. Pomocudzielona zostanie szybciej, odniesie więc lepsze efekty.

Specjaliści pracujący w odległych o tysiące kilometrów centrach medycznych i szpitalach mogą szybko i łatwo wymieniać się wynikami różnych metod leczenia, doświadczeniem z daną terapią, informacjami o zdrowiu poddanych leczeniu pacjentów.

Młodzi adepci sztuki lekarskiej mogą oglądać pełne zapisy wideo rozmaitych zabiegów, śledzić rezultaty leczenia, omawiać je fragmentami na zajęciach. Zapisy te mogą pochodzić z bardzo różnych szpitali i prezentować rozmaite metody wykonania zabiegu (np. użycie specjalistycznego lub podstawowego sprzętu), dzięki czemu zdobywana na ich podstawie wiedza jest dużo obszerniejsza.

Diabetycy, osoby ze stwierdzonym nadciśnieniem czy astmą prowadzą zwykle dzienniki leczenia, w których zapisują wykonywane samodzielnie pomiary podstawowych dla ich choroby parametrów. Wyniki, np. pomiaru stężenia glukozy we krwi, dzięki zastosowaniu rozwiązań teleinformatycznych mogą być przekazywane bezpośrednio do bazy danych poradni i udostępniane lekarzowi prowadzącemu. Sam chory zaś ma do nich dostęp z dowolnego miejsca, ponieważ zapisy są na serwerze zewnętrznym.

Ludzie, których sprawność jest ograniczona przez wiek lub choroby czy urazy, mogą czuć się bezpieczniej dzięki elektronicznym systemom monitoringu. W przypadku wykrycia stanu zagrożenia zdrowia lub życia, system sam wzywa pomoc, dzięki czemu możliwa jest szybka reakcja rodziny czy służb medycznych.

Niestety większość z tych rozwiązań jest w naszym kraju jeszcze praktycznie nieznana. Prędzej czy później jednak wejdą one w życie. Przykłady z innych krajów mogą natomiast być dla nas wskazówką, że naprawdę warto jest inwestować w nowoczesne rozwiązania techniczne w ramach służby zdrowia.