Alergia na soję

Soja jest popularną rośliną strączkową, którą wykorzystywana jest w przemyśle spożywczym do produkcji oleju, mleka, margaryny czy soków warzywnych. Stanowi bogate źródło białka, dlatego niejednokrotnie jest podstawą diety wegetariańskiej i używa jej się jako substytutu mięsa.

Alergia na soję jest jedną z odmian alergii pokarmowych. Wywołuje ją komponent białkowy ziarna soi, gdyż jest on białkiem o wysokiej masie cząsteczkowej. Uważa się, że dzieci, u których stwierdzono alergię pokarmową na mleko krowie, są potencjalnie narażone również na alergię na soję. Współwystępowanie tych alergii jest szacowane na 3 - 80%, toteż nie zaleca się stosowania preparatów sojowych w leczeniu alergii na mleko.

Reakcje krzyżowe pojawiają się, gdy dochodzi do połączenia alergii na soję z innymi roślinami strączkowymi. Bardzo często do reakcji alergologicznej dochodzi nieświadomie, ponieważ soja na wielu produktach jest oznaczana jako skrobia roślinna, mąka roślinna czy wywar warzywny.

Wykrycie alergii na soję jest niezwykle trudne, gdyż nie istnieją specjalistyczne testy alergologiczne, które mogłyby jednoznacznie wskazać na tę chorobę. Testy skórne z wykorzystaniem soi jako alergenu służą raczej jako czynnik wykluczający alergię na soję niż element potwierdzający jej obecność. Jeśli chcemy zyskać pewność, najlepiej zastosować test prowokacyjny. Polega on na wyeliminowaniu z diety wszystkich produktów zawierających soję - aż do całkowitego ustąpienia objawów alergicznych - a następnie spożyciu niedozwolonego produktu. Jeśli organizm zareaguje w sposób obronny, będzie to znaczyło, że dana osoba ma alergię na soję.

Nie istnieją środki farmakologiczne, których przyjmowanie łagodziłoby objawy alergii na soję. Najlepszą metodą leczenia tego typu alergii jest całkowite wyeliminowanie z diety produktu, który jest przyczyną reakcji alergicznej. Zdarza się jednak, że osoby z alergią na soję, mogą spożywać ten produkt, jeśli zmienią dany preparat sojowy na inny. Wynika to z faktu, że reakcja alergiczna spowodowana jest właściwościami fizykochemicznymi danego preparatu, nie zaś samą soją.

Źródła

1. Antczak A. Wielka interna - pulmonologia, Medical Tribune Polska, Warszawa 2010, ISBN 978-83-60135-76-1
2. Mędrala W., Podstawy alergologii, Górnicki Wydawnictwo Medyczne, Wrocław 2006, ISBN 83-89009-53-6
3. Rudzki E., Alergeny, Medycyna Praktyczna, Kraków 2008, ISBN 978-83-7430-157-2
4. Bartuzi Z., Alergia na pokarmy, Mediton, Łódź 2006, ISBN 83-923866-0-4