Badanie widzenia stereoskopowego - test muchy, TNO, badanie synoptoforem

Widzenie stereoskopowe jest to zdolność do dwuocznego postrzegania głębi i odległości. Jest to taka właściwość narządu wzroku człowieka, która pozwala na ocenę odległości widzianych przedmiotów. Polega to na tym, że każda z gałek ocznych odbiera w rzeczywistości nieco inny obraz, który kora mózgowa wzrokowa składa w całość (dokonuje fuzji obrazu) i to właśnie pozwala na ocenę odległości widzianych przedmiotów.

Problem z widzeniem stereoskopowym występuje u pacjentów dotkniętych zezem. Zez, inaczej strabismus to schorzenie, które polega na nierównoległym ustawieniu gałek ocznych. U pacjentów z zezem mózg odbiera dwie różne informacje wzrokowe i może mieć trudności w złączeniu ich w jedną spójną całość. Występują problemy z równoczesnym skoncentrowaniem się obu oczu na jednym obiekcie. To generuje kolejny problem, jakim widzenie zdwojone.

Dwojenie się jest często uważane za uciążliwe i utrudniające codzienne funkcjonowanie.
Nieprawidłowe widzenie stereoskopowe występuje również u pacjentów, którzy są pozbawieni jednego oka. Problem z widzeniem obuocznym może być spowodowany również:

• zaburzeniami refrakcyjnymi,
• czynnikami genetycznymi,
• schorzeniami ośrodkowego układu nerwowego,
• czynnikami anatomicznymi,
• dalekowzrocznością,
• krótkowzrocznością,
• astygmatyzmem.

Co ciekawe, bardzo niewielki procent ludzi jest całkowicie pozbawiony zdolności stereoskopowe go widzenia.

Jakie objawy mogą sygnalizować zaburzenia widzenia stereoskopowego? To przede wszystkim:

• trudności w spostrzeganiu głębi przestrzennej,
• szybkie męczenie się oczu w trakcie czytania gazet, publikacji, książek,
• problemy z zapamiętaniem tego, co się ostatnio przeczytało,
• trudności w ocenie odległości między przedmiotami,
• problemy ze skupieniem i koncentracją,
• niezdolność do skupienia uwagi na jednym punkcie w trakcie obserwacji trójwymiarowych obrazów,
• częste bóle głowy,
• nadwrażliwość na światło,
• trudności w ocenie prędkości ruchu obiektów,
• pieczenie oczu,
• swędzenie oczu.

Badanie widzenia stereoskopowego jest elementem badania okulistycznego. Przeprowadza się je za pomocą różnego rodzajów testów.

Widzenie stereoskopowe – test muchy

Test muchy umożliwia szybką i prostą ocenę głębokości percepcji stereoskopowej. Jest to nie tylko badanie przesiewowe, ale pozwalające także na dokładną ocenę zaburzenia. Test ten można przeprowadzać zarówno u pacjentów dorosłych, jak i młodszych dzieci. Dzięki temu badaniu można sprawdzić, czy między oczami występują różnice w postrzeganiu odległości obiektów od oka. Badanie służy diagnozowaniu zeza oraz choroby powstającej w wieku dziecięcym – tzw. leniwego oka (amblyopia).

Badanie synoptoforem

Badanie na tak zwanym synoptoforze pozwala na ocenę percepcji, fuzji i stereoskopii. Zazwyczaj badaniu tym urządzeniem poddawane są osoby, u których podejrzewa się zeza. Synoptofor umożliwia ocenę widzenia obuocznego. Urządzenie to posiada dwa układy optyczne. Zbudowany jest w taki sposób, by możliwa była obserwacja zarówno pracy oka prawego, jak i lewego.

Synoptofor może wymagać od pacjenta skupienia wzroku na różnych obiektach, które poruszają się lub zmieniają położenie. Podczas tego procesu okulista bądź optometrysta obserwuje ruchy oczu i ocenia, czy mięśnie pracują prawidłowo i czy występują jakieś problemy z narządem wzroku.

Test widzenia stereoskopowego TNO

Test widzenia stereoskopowego TNO uwzględnia użycie siedmiu specjalnych tablic. Tablice te umożliwiają ocenę widzenia obu oczu. Badanie to wykonuje się przede wszystkim u małych dzieci (między 2 a 5 rokiem życia).

Aby poprawnie przeprowadzić test, konieczne są okulary wyposażone w soczewki zielone i czerwone. Pierwsze trzy karty pozwalają ocenić czy dana osoba posiada zdolność widzenia stereoskopowego. Kolejne etapy testu skupiają się na bardziej szczegółowej ocenie zdolności widzenia przestrzennego.