Cukrzyca typu 2. Pierwsze objawy widać na skórze

Artykuł jest częścią akcji "Pomyśl o sobie – sprawdzamy zdrowie Polaków w pandemii". Wypełnij TEST i dowiedz się, czego tak naprawdę potrzebuje twój organizm.

Grupa naukowców z Chin i USA przeanalizowała dane z ostatnich 30 lat. Celem badania było potwierdzenie wcześniejszych podejrzeń, że nieprawidłowy metabolizm cukru może wpływać nie tylko na organy wewnętrzne, ale również na skórę. Dlatego naukowcy porównali choroby skóry u dorosłych Chińczyków, u których nie zdiagnozowano cukrzycy, oraz tych, którzy już mieli ją potwierdzoną.

W publikacji, która ukazała się na łamach "Chinese Medical Journal", naukowcy zauważają, że ich odkrycie może pomóc nie tylko leczyć problemy skórne u pacjentów chorych na cukrzycę, ale również skuteczniej diagnozować tę chorobę.

W badaniu przeanalizowano dane 383 osób. Pacjentów podzielono na trzy grupy: z prawidłową tolerancją glukozy, upośledzoną tolerancją glukozy oraz cukrzycą typu 2. W każdej z tych grup oceniono częstość występowania chorób skóry oraz ich rodzaj.

Jak się okazało, u osób z cukrzycą typu 2 może występować aż 47 różnych chorób skóry, z czego 8 pojawia się z bardzo dużą częstotliwością. Nie oznacza to jednak, że osoby chorujące na cukrzycę lub mające insulinooporność czy stan przedcukrzycowy mają zwiększoną podatność na choroby skórne. Jednak u osób z cukrzycą typu 2 i z zaburzeniami tolerancji glukozy istotnie częściej występują pewne schorzenia skóry.

Są to:

• zaburzenia pigmentacji (zwłaszcza hiperpigmentacja oraz przebarwienia pozapalne),
• dermatozy alergiczne,
• grzybica paznokci,
• grzybica stóp,
• świąd skóry,
• brodawki,
• zakaźne choroby skóry,
• rogowacenie łojotokowe,
• łysienie,
• rumień.

- W stanie przedcukrzycowym pojawia się tzw. rogowacenie czarne. W fałdach, szczególnie na karku mogą wystąpić zmiany w postaci nadmiernego rogowacenia o szarej, czarnej barwie. Może to sprawiać wrażenie brudnej szyi. Jest to związane z insulinoopornością. Trudno gojące się zmiany skórne, przedłużające się, uporczywe zmiany ropne typu trądzik, które występują na plecach, tułowiu, również powinny nas zaniepokoić. Jeśli zmiany te nie miną po okresie dojrzewania lub powrócą w dorosłym życiu, należy skontaktować się z lekarzem - mówi prof. Grzegorz Dzida z Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Medycznego w Lublinie.

- Bardzo charakterystyczną cechą dla cukrzycy, zwłaszcza neuropatii cukrzycowej, jest wysychanie, rogowacenie skóry - szczególnie na stopach. Objawów nie wolno lekceważyć. Należy jak najszybciej zgłosić się do dermatologa, który powinien zlecić badania na poziom glukozy - dodaje.

Czy w takim razie cukrzycę rozpozna dermatolog? Występowanie chorób skóry możne mieć bezpośredni związek z zaburzeniem metabolizmu cukru we krwi. Choroby skóry często też występują, zanim pojawią się pierwsze objawy cukrzycy typu 2. Dlatego zdaniem badaczy to właśnie lekarze diagnozujący choroby skóry powinni również zlecać pacjentom badania w kierunku cukrzycy typu 2. To pozwoli na skuteczniejsze wykrywanie tej choroby.

Cukrzyca to schorzenie na całe życie. Wymaga od osoby nią dotkniętej wielu poświęceń. Musi ona podporządkować całe swoje życie chorobie. Leczenie jest uciążliwe i wymaga zrozumienia przyczyn i przebiegu cukrzycy. Do tego codziennie nawet kilka razy trzeba kontrolować stężenie cukru za pomocą glukometru. Za każdym razem trzeba samemu ukłuć się w palec, aby uzyskać kropelkę krwi. Do tego cukrzyca typu I może współistnieć z innymi chorobami autoimmunologicznymi (układ odpornościowy atakuje komórki własnego organizmu). Niektóre z nich wiążą się ze stosowaniem uciążliwej diety. Potem pojawiają się powikłania mogące znacznie ograniczyć aktywność, doprowadzić do inwalidztwa, a nawet śmierci. Świadomość tego wszystkiego bardzo przytłacza chorego.

Dość często bywa przyczyną depresji i zaburzeń lękowych. Dlatego warto zapytać o grupy wsparcia dla osób z cukrzycą oraz pomoc psychologa lub psychiatry. W środowisku innych cukrzyków pacjenci mogą omawiać problemy, których nie rozumie ich otoczenie. Dowiedzą się, gdzie uzyskać pomoc w konkretnych sytuacjach. Nauczą się, jak żyć z chorobą, nie zmieniając radykalnie sposobu życia. Przy pomocy psychologicznej zaczną radzić sobie z sytuacjami stresowymi oraz z ewentualnym pogorszeniem stanu zdrowia. Jednak przy pojawieniu się depresji niezbędna jest pomoc psychiatryczna.

W zależności od typu cukrzycy terapie potrafią bardzo się różnić między sobą. Nie należy się sugerować przebiegiem choroby u innej osoby. W cukrzycy typu I podstawą leczenia jest insulina. Trzeba się nauczyć sposobu podawania leku, wybrać odpowiedni model insulinoterapii, najlepiej odpowiadający potrzebom pacjenta. Należy zapoznać się z sytuacjami, w których zmienia się zapotrzebowanie organizmu na lek, aby w odpowiedniej chwili zmodyfikować dawkę.

W cukrzycy typu 2 początkowo podstawowe znaczenie ma zrzucenie zbędnych kilogramów, wprowadzenie odpowiedniej diety i zwiększenie aktywności fizycznej. Dopiero później podaje się leki doustne, a w razie ich nieskuteczności rozpoczyna insulinoterapię. Niestety, już w momencie rozpoznania choroby mogą być obecne powikłania. To również wpływa na rodzaj leczenia. Ważne, aby leczenie było dostosowane do możliwości i potrzeb chorego. Zdaniem prof. Grzegorza Dzidy, pacjenci w Polsce mają ograniczony dostęp do nowych terapii.

- Choć są one w zaleceniach pierwszego i drugiego rzutu dla szerokiej populacji, to warunki cenowe, kryteria refundacji są bardzo zawężone. Niestety pacjenci, którzy najbardziej potrzebują nowoczesnych leków, nie mają do nich dostępu. Aktualnie wnioskujemy o rozszerzenie kryteriów refundacji - podsumowuje prof. Grzegorz Dzida.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl

Zobacz także: Dlaczego COVID-19 jest tak groźny dla cukrzyków? Wyjaśnia prof. Leszek Czupryniak