Glukoza w moczu
Glukoza w moczu jest prawie całkowicie reabsorbowana do krążenia. Jej poziom może wzrosnąć, gdy występuje zaburzenie funkcji nerek. Badanie ogólne moczu pozwala na ocenę funkcjonowania nerek i innych narządów. Przed badaniem moczu należy być na czczo. Badanie ogólne moczu jest przeprowadzane na próbce uryny oddanej rano, po wstaniu z łóżka. Badanie moczu wykonuje się w ciągu 4 godzin od pobrania próbki. Glukoza w moczu wykrywana jest w przebiegu choroby, jaką jest cukrzyca lub gdy występuje uszkodzenie cewek nerkowych. Pomiar glukozy w moczu wykonywany jest dwoma metodami. Są to metoda chemiczna i metoda paskowa.
Glukoza w moczu
W tym artykule:
Jak wygląda badanie glukozy w moczu?
W przypadku osób z cukrzycą zalecane jest badanie glukozy w moczu przez kilka dni. Należy wówczas pobierać próbkę moczu 2 - 3 razy dziennie o określonych porach, na przykład rano będąc na czczo, następnie dwie godziny po przyjęciu leku i spożyciu posiłku, w kilkugodzinnych zbiórkach moczu (ewentualnie w dobowej zbiórce moczu).
Glukoza w moczu wykrywana jest metodami paskowymi lub chemicznymi. Metody chemiczne oprócz glukozy mogą wykryć jeszcze inne cukry, np. fruktozę lub laktozę. Wykonywane są wyłącznie w laboratorium analitycznym. Testy paskowe można wykonać samodzielnie w domu lub w gabinecie lekarskim. Specjalny pasek, na którym znajdują się pola z różnymi odczynnikami chemicznymi wkłada się do pojemnika z próbką moczu i przy obecności glukozy w moczu odpowiednie pole zmienia barwę. Intensywność barwy zależy od stężenia glukozy. Im większe stężenie glukozyw moczu tym silniejsza zmiana barwy. Charakterystyczne dla testów paskowych jest ich specyficzność względem glukozy, nie wykrywają one bowiem innych cukrów. Nie jest możliwe także dokładne oznaczenie ilościowe glukozy w moczu.
W jakim celu wykonywane jest badanie glukozy w moczu?
Badanie glukozy w moczu pozwala ustalić, czy u danej osoby nie wystąpiła cukrzyca. Ponadto cukier w moczu u osoby chorej na cukrzycę jest oznaką nieprawidłowego leczenia choroby. Pojawienie się glukozy w moczu to sygnał, że jej stężenie we krwi jest wystarczająco wysokie oraz że jej ponowne wchłanianie przez nerki jest niemożliwe. Stężenie glukozy we krwi przekracza wówczas próg nerkowy dla glukozy, czyli wynosi więcej niż 180 mg/dl. Glukoza z moczu pierwotnego nie jest całkowicie reabsorbowana przez kanaliki nerkowe i dostaje się do moczu ostatecznego. Pojawia się wtedy glikozuria. U niektórych osób próg nerkowy dla glukozy może być dużo niższy.
Normą w przypadku badania moczu jest brak obecności glukozy. W rzeczywistości poziom cukru w moczu u zdrowej osoby jest na tyle mały (0,1 – 1 mmol/l), że stosowane metody laboratoryjne nie są w stanie go wykryć.
Glikozurię możemy podzielić na nerkową i pozanerkową. Nerkowa glikozuria występuje w wyniku nieprawidłowej pracy nerek, przy prawidłowym poziomie glukozy we krwi. W przypadku pozanerkowej glikozurii stężenie glukozy we krwi przekracza dozwolone normy. Dzieje się tak, np. w przebiegu cukrzycy. W przypadku glikozurii spowodowanej cukrzycą w moczu wykrywane są także ciała ketonowe, a sam mocz wykazuje większy ciężar właściwy.
Badanie ogólne moczu jest zupełnie bezbolesne. Pozwala uzyskać wiele informacji o funkcjonowaniu organizmu, dlatego warto regularnie je wykonywać.
Źródła
- Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 2011
- Dembińska-Kieć A., Naskalski J.W., Diagnostyka laboratoryjna z elementami biochemii klinicznej, Urban & Partner, Wrocław 2009, ISBN 978-83-7609-137-2
- Strojek K. Diabetologia, Termedia, Poznań 2008, ISBN 978-83-89825-08-7
- Moczulski D. Wielka interna - diabetologia, Medical Tribune Polska, Warszawa 2010, ISBN 978-83-60135-85-3
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
