Hexacima - skład i zastosowanie szczepionki. Bezpieczeństwo i przeciwwskazania

Hexacima to skojarzona szczepionka 6 w 1, skierowana przeciw błonicy, tężcowi, krztuścowi, wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, poliomyelitis i zakażeniom wywołanym przez Haemophilus influenzae typ b (Hib).

Co zawiera szczepionka Hexacima? W jej skład wchodzi: toksoid błoniczy, toksoid tężcowy, 2 rodzaje bezkomórkowych antygenów krztuśca (toksoid krztuścowy i hemaglutynina włókienkowa), antygen powierzchniowy wirusa zapalenia wątroby typu B, inaktywowany wirus polio (antygen D wirusów polio typu 1, 2 i 3) oraz polisacharyd otoczkowy Haemophilus influenzae typ b.

Preparat jest wskazany do szczepienia pierwotnego i uzupełniającego niemowląt i dzieci po ukończeniu 6. tygodnia. Szczepienie nią należy przeprowadzić zgodnie z obowiązującym Programem Szczepień Ochronnych i oficjalnymi zaleceniami. Szczepionkę Hexacima stosuje się w podaniu domięśniowym - dziecko jest szczepione w ramię lub górną część nogi. Nie podaję się jej podskórnie ani donaczyniowo.

Szczepionka Hexacima jest sprzedawana we fiolkach lub ampułkostrzykawkach, w postaci zawiesiny przeznaczonej do wstrzykiwania. To lek dostępny wyłącznie na receptę. W Polsce szczepionki sześcioskładnikowe to nie tylko Hexacima, ale i Infanrix hexa.

Od 2016 roku w Polsce szczepienia realizowane są tylko szczepionką inaktywowaną IPV (z ang. inactivated polio vaccine). W jej składzie znajdują się inaktywowane bakterie i wirusy. I tak szczepionka zawiera bezkomórkową postać antygenów krztuśca, swoich niepożądanych właściwości został również pozbawiony toksyczny toksoid. Inaktywowane zostały także wszystkie trzy typy wirusa polio. Antygenem wirusa zapalenia wątroby typu B jest oczyszczone białko powierzchniowe wirusa, pozyskiwane z hodowli drożdży, poprzez zastosowanie metod inżynierii genetycznej. Hexacima jest bezpieczna.

Szczepionkę Hexacima stosuje się, by uzyskać swoistą odporność i zapobiec zachorowaniom na błonicę, tężec, krztusiec, WZW typu B, poliomyelitis i zakażenia wywołane przez Hib.

Po podaniu szczepionka ma doprowadzić do pojawienia się odpowiedzi immunologicznej, czyli wytworzenia przeciwciał skierowanych przeciwko zawartym w niej antygenom. Dzięki pamięci immunologicznej, gdy proces tworzenia odpowiedzi przebiegnie zgodnie z oczekiwaniami, podczas potencjalnego kontaktu z czynnikiem chorobotwórczym reakcja układu odpornościowego będzie swoista, zdecydowana i szybka. Zostanie zmniejszone ryzyko zachorowania.

Odporność przeciw sześciu chorobom, to jest błonicy, tężcowi, krztuścowi, WZW typu B, poliomyelitis i Hib jest uzyskiwane po wykonaniu szczepienia podstawowego, które obejmuje dwie lub trzy dawki oraz dawkę uzupełniającą. Są one podawane zgodnie z Programem Sczepień Ochronnych. Ponieważ swoista odporność z czasem maleje, konieczne jest szczepienie przypominające.

Nie zawsze można zastosować szczepionkę Hexacima. Przeciwwskazaniem czasowym do jej podania jest choroba przebiegająca z gorączką. W takiej sytuacji należy przełożyć planowane szczepienie i poczekać, aż organizm zwalczy chorobę i nabierze sił. Szczepienie powinno się odbyć, gdy system immunologiczny pacjenta będzie na to gotowy.

Przeciwwskazaniem do podania szczepionki jest:

• uczulenie na którykolwiek składnik preparatu lub na aldehyd glutarowy, formaldehyd, polimyksynę B, neomycynę lub streptomycynę, które mogą być obecne w śladowych ilościach,
• pojawienie się reakcji anafilaktycznej lub nadwrażliwości po poprzednim podaniu tej szczepionki, po podaniu szczepionki zawierającej antygeny krztuśca lub zawierającej takie same substancje czynne lub pomocnicze,
• encefalopatia o nieznanej etiologii, która wystąpiła w ciągu 7 dni po podaniu szczepionki zawierającej antygeny krztuśca,
• niekontrolowane zaburzenie neurologiczne lub niekontrolowane napady padaczkowe do czasu ustalenia sposobu leczenia i ustabilizowania się stanu klinicznego.

Hexacima, jak każdy lek i szczepionka, może wywołać działania niepożądane. Może pojawić się senność, wymioty, zaczerwienienie lub obrzęk w miejscu iniekcji, gorączka czy utrata apetytu. Wystąpienie działań niepożądanych jest bardziej prawdopodobne przy podaniu pierwszej dawki niż w przypadku kolejnych szczepień.