MCHC - charakterystyka, wskazania do badania, normy

MCHC (Mean Corpuscular Hemoglobin Concentration) to wskaźnik opisujący średnie stężenie hemoglobiny w krwinkach czerwonych. MCHC stanowi jeden z trzech (obok średniej masy hemoglobiny w krwince czerwonej i średniej objętości krwinki czerwonej) parametrów, opisujących krwinkę czerwoną. Inaczej, jest to miara wysycenia erytrocytów hemoglobiną.

MCHC wyznaczana jest z wartości hematokrytu i zmierzonej liczby erytrocytów. Prawidłowy wynik mieścić się będzie w przedziale: 32 - 36 g/dl lub 4,9 - 5,5 mmol/l.

Zaburzenie stężenia hemoglobiny w erytrocytach pojawia się, gdy występuje talasemia, niedokrwistość syderoblastyczna, niedobór żelaza czy zmiany strukturalne w hemoglobinie, tzw. hemoglobinopatie.

Badanie MCHC wykonywane jest w przebiegu całkowitego badania morfologicznego krwi. Morfologia krwi jest podstawowym badaniem diagnostycznym różnych stanów chorobowych. Często przeprowadzana jest na zlecenie lekarza, ale także powinna być wykonywana rutynowo, co najmniej raz do roku. Pozwala nie tylko na rozpoznanie niektórych chorób, ale także ich monitorowanie.

Badanie MCHC, jak i pozostałe wskaźniki morfologiczne, wykonywane jest przy takich objawach, jak osłabienie, zmęczenie, mogące wskazywać na niedokrwistość lub występują ostre stany zapalne, infekcje, wybroczyny czy krwawienia. Badanie wykonywane jest także w celu monitorowania leczenia niektórymi farmaceutykami, które wpływają na układ krążenia i na elementy komórkowe krwi, np. heparyna i jej pochodne.

Zobacz odpowiedzi na pytania osób, które miały do czynienia z tym problemem:

• Złe wyniki eozynofili i MCHC we krwi - odpowiada lek. Jolanta Nagadowska
• Poziom MCHC w wyniku morfologii - odpowiada lek. Grzegorz Borstern
• Morfologia krwi przy pieczeniu jamy ustnej, nosa i lekkich zawrotach głowy - odpowiada lek. Izabela Ławnicka

Wszystkie odpowiedzi lekarzy

Wartość MCH jest zależna od wieku i płci. Wartość referencyjna średniego stężenia hemoglobiny wynosi 32 - 36 g/dl lub 4,9 - 5,5 mmol/l.

Niskie MCHC

Niski wskaźnik MCHC może świadczyć o:

• niedoborze żelaza;
• niedokrwistościach syderoblastycznych (związana ze zwiększonym poziomem syderoblastów na skutek zaburzenia aktywności hemu);
• talasemiach (niedokrwistości tarczowatokrwinkowe, związane z wrodzonym defektem biosyntezy łańcuchów globiny).

Ponadto wskaźnik MCHC niższy niż 32g/dl może wskazywać na zaburzenia hipotoniczne gospodarki wodno-elektrolitowej i wrodzoną sferocytozę. Jest to najczęściej występująca niedokrwistość hemolityczna, która spowodowana jest mutacjami w genach kodujących białka błony komórkowej erytrocytów.

Ogólnie mówiąc hipochromia (obniżona wartość MCHC) pojawia się, gdy dochodzi do rozcieńczenia hemoglobiny wewnątrz krwinek czerwonych. Czasami zdarza się, że niskie MCHC występuje zarazem z niskim MCV (średnia objętość krwinki).

O czym świadczy wysokie MCHC?

Przyczynami wzrostu MCHC, powyżej 36 g/dl, mogą być:

• niedokrwistość hipochromiczna (zmniejszone wybarwienie krwinek spowodowane spadkiem hemoglobiny);
• sferocytoza;
• zaburzenia hipertoniczne gospodarki wodno-elektrolitowej (odwodnienie hipertoniczne).

Wysoka wartość MCHC, inaczej hiperchromia, pojawia się, gdy stężenie hemoglobiny wewnątrz erytrocytów jest duże.

• Badania krwi - Leukocyty
• Badania krwi - TSH
• To badanie krwi jest niedokładne – alarmują naukowcy
• Krew w stolcu – objawy, przyczyny, badanie
• Badania krwi - erytrocyty

Zafałszowany wynik badania MCHC może mieć miejsce podczas:

• miesiączkowania (nie zaleca się wykonywania morfologii w czasie miesiączki, gdyż wynik nie jest wówczas miarodajny);
• ciąży - krew kobiety ciężarnej charakteryzuje się niskim stężeniem hemoglobiny;
• nieprawidłowej diety - zbyt duża ilość wątróbki czy kaszanki, zjedzonej przed badaniem, może spowodować znaczny wzrost stężenia hemoglobiny we krwi.

Wynik morfologii będzie także nieprawidłowy, jeśli nie zostanie wykonany na czczo. Przed tym badaniem krwi pacjent powinien zachować co najmniej 8-godzinną głodówkę (dlatego najlepiej jest wykonywać badanie rano), a ostatni posiłek przed badaniem powinien być lekkostrawny.

Źródła

1. Żelazo w żywieniu niemowląt
2. Dmoszyńska A. (red.), Atlas hematologii klinicznej, Czelej, Lublin 2004, ISBN 83-88063-93-6
3. Hołowiecki J. (red.), Hematologia kliniczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007, ISBN 978-83-200-3938-2
4. Szczeklik A. (red.), Choroby wewnętrzne, Medycyna Praktyczna, Kraków 2011, ISBN 978-83-7430-289-0