Naczyniak jamisty – charakterystyka, przyczyny, objawy, diagnostyka, leczenie

Naczyniaki jamiste są powszechnymi dolegliwościami, które głównie dotyczą dzieci (5-10% niemowląt). Zazwyczaj naczyniaki jamiste występują u  wcześniaków i dziewczynek, rzadziej u chłopców. Bardzo często niewielkie zmiany skórne pojawiają się w skupiskach. Mogą przybierać różne postacie (bladoczerwone, purpurowe guzki, lub też nieco wklęsłe zmiany, niebieskawe plamki o nieregularnych krawędziach).

Początkowo naczyniak jamisty zwiększa swoje rozmiary nawet przez okres kilku miesięcy, następnie jego wielkość ulega stabilizacji, zazwyczaj dochodzi do samoistnego zaniku naczyniaka jamistego.

Naczyniaki jamiste powstają na skutek rozszerzenia naczyń krwionośnych, a następnie wypełniane są przez krew dopływającą z tętnic. Zmiany szybko się rozrastają poprzez pomnażanie komórek śródbłonka naczyniowego. Jednak przyczyna naczyniaków jamistych nie została do tej pory dokładnie poznana. Istnieje przypuszczenie, że pewien wpływ na rozwój tego rodzaju łagodnego nowotworu mają czynniki genetyczne lub zespół Kasabacha-Merritta.

Kolor, kształt naczyniaka jamistego może ulegać zmianie, lecz oprócz przeobrażeń fizycznych, naczyniakowi mogą towarzyszyć inne dolegliwości, w zależności od miejsca występowania łagodnej zmiany. Wśród objawów naczyniaka jamistego wątroby można wyróżnić:

• ból w prawej, górnej części brzucha,
• brak apetytu,
• uczucie pełności pojawiające się po jedzeniu,
• wymioty,
• nudności,

Ten rodzaj naczyniaków jamistych często przebiega bezobjawowo. W przypadku naczyniaka jamistego oka mogą pojawić się następujące dolegliwości:

• widzenie podwójne,
• problemy ze wzrokiem,
• bolesny wytrzeszcz.

Gdy dojdzie do wytworzenia naczyniaka jamistego w mózgu mogą wystąpić:

• problemy ze wzrokiem,
• bóle głowy,
• utrata pamięci,
• napady padaczkowe,
• kłopoty językowe,
• drętwienie kończyn.

Pojawiające się na skórze naczyniaki jamiste, nie mają żadnych objawów. Najczęściej występują w okolicach twarzy i skóry głowy tułowiu.

Rozpoznanie naczyniaków jamistych znajdujących się w jamie ustnej lub na skórze opiera się na stwierdzeniu charakterystycznych widocznych objawów. Do diagnostyki naczyniaków jamistych zlokalizowanych w wątrobie czy też mózgu wykorzystuje się miedzy innymi: rezonans magnetyczny, tomografię komputerową, angiografię lub USG, w niektórych przypadkach także biopsję.

• Skuteczność nastrzyknięć ciał jamistych
• Naczyniak - przyczyny powstawania, objawy, leczenie, rodzaje, malformacje
• Jak leczyć naczyniaki starcze i gwiaździste?

Większość naczyniaków jamistych ustępuje samoistnie. Jednak w niektórych przypadkach, aby przyśpieszyć proces zanikania stosuje się terapię kompresyjną naczyniaków jamistych (stosowanie ucisku w obrębie naczyniaka). Inną metodą jest terapia laserowa naczyniaków jamistych, która służy zahamowaniu wzrostu naczyniaka, lecz nie ma na celu usunięcia zmiany (do tego stosuje się operację chirurgiczną).

W niektórych przypadkach leczenia zaleca się glikokortykoidy, które skutkują zahamowaniem wzrostu naczyniaka. Ponadto, w leczeniu naczyniaków jamistych używa się propanolu.