Objawy grzybicy skóry

Grzybica skóry objawia się zmianami na powłoce ciała i jej martwych wytworów, takich jak włosy czy paznokcie. Najczęściej dochodzi do infekcji skóry stóp, między palcami, na podeszwie lub na dłoniach jednej lub obu rąk, rzadziej w pachwinach. Grzyby łatwiej infekują skórę, gdy jest ona uszkodzona. Ze względu na to, że lubią wilgoć oraz ciepło, grzybice skóry często pojawiają się w fałdach skórnych, np. pod pachami, między pośladkami, pod piersiami, w fałdach na brzuchu u osób otyłych.

Objawy grzybicy skóry są dość łatwo zauważalne. Mają charakter okrągłych lub owalnych plam rumieniowych i pęcherzy, które z czasem zamieniają się w strupy. Z ran skóry wydobywać się może nieprzyjemny zapach. Zmiany, które mogą sugerować infekcję grzybiczą, to także krosty i grudki.

Grzybicy skóry często towarzyszy swędzenie miejsc zmienionych chorobowo, zaczerwienienie, podrażnienie, pękanie skóry czy łuszczenie się naskórka. W przypadku grzybicy skóry nie wolno drapać swędzących miejsc, bo w ten sposób łatwo przenieść zakażenie w inne części ciała. Gdy nie podejmujemy leczenia, zmiany skórne się rozprzestrzeniają. Może dojść do zainfekowania płytki paznokci, a wówczas kuracja przeciwgrzybicza jest długotrwała i wymaga ścisłej kontroli lekarza dermatologa.

Bardzo uporczywą odmianą grzybicy skóry jest tzw. łupież pstry. Wbrew temu, co sugeruje nazwa choroby, nie jest to biały proszek spadający z włosów na koszulę. Łupież pstry skóry objawia się zmianami na skórze gładkiej i wymaga leczenia farmakologicznego. Na ciele chorego pojawiają się różowe lub brunatne plamy, które w procesie wzrostu mogą zlewać się ze sobą. Występują zazwyczaj na klatce piersiowej, tułowiu, szyi i karku. Miejsca te nie opalają się na słońcu, a w świetle ultrafioletowym „świecą”. Do infekcji łupieżem pstrym skóry często dochodzi w solariach.

Grzybicy skóry często towarzyszy grzybica paznokci. Zakażona płytka paznokciowa traci swoją różową barwę. Paznokieć zmienia kolor na żółtawy, brunatny lub biały. Poza tym przy grzybicy paznokci dochodzi do grubienia i bruzdkowania się płytek paznokciowych, ich kruszenia się, rozdwajania i rogowacenia znajdującego się wokół paznokci naskórka. Czasem obszar wokół paznokcia, tzw. wał paznokciowy, jest opuchnięty, zaczerwieniony i boli. Grzybica paznokci jest, niestety, trudna w leczeniu. Kuracja musi być prowadzona przy zastosowaniu leków na receptę, po wcześniejszym badaniu, określającym rodzaj grzyba.

Grzybica stóp to choroba skóry, która wyjątkowo często występuje wśród osób, które uprawiają sport, co związane jest z korzystaniem z basenów pływackich, sauny czy siłowni. Grzybicy stóp sprzyja też używanie butów i skarpet z tworzyw sztucznych, które są mało przewiewne i nie wchłaniają potu. Grzybica stóp może przybierać kilka postaci. Najczęstszą jej odmianą jest tzw. grzybica międzypalcowa. Objawia się zaczerwieniem, świądem, a następnie złuszczaniem, maceracją i pękaniem skóry. Zmiany chorobowe mogą szerzyć się na grzbiet stóp i palce. Rzadziej spotykanymi rodzajami grzybicy stóp jest grzybica złuszczająca, zlokalizowana zazwyczaj na podeszwach i bocznych częściach stóp, oraz grzybica potnicowa, objawiająca się drobnymi pękającymi pęcherzykami.

Grzybica pachwin znacznie częściej dotyczy mężczyzn niż kobiet. Rozwija się na skórze pachwin nóg i rąk. U mężczyzn grzybica pachwin nóg czasem rozprzestrzenia się też na skórę moszny. Zmiany chorobowe mogą również obejmować okolice krocza oraz pośladków. Grzybica pachwin powikłana jest często dodatkowym zakażeniem drożdżakami lub bakteriami, a zmianom na skórze towarzyszy znacznie nasilony świąd. Do grzybicy pachwin w dużej mierze przyczyniają się choroby ogólnoustrojowe, jak otyłość i cukrzyca, oraz noszenie ściśle przylegających ubrań czy mokrych strojów pływackich.

Łojotokowe zapalenie skóry jest chorobą, która objawia się stanem zapalnym i złuszczaniem owłosionej skóry głowy, twarzy i górnej części tułowia. Najłagodniejsza odmiana łojotokowego zapalenia skóry to łupież. Znacznie bardziej dokuczliwe jest łojotokowe zapalenie skóry twarzy. Objawia się ono zaczerwienionymi ogniskami na twarzy, które mogą pokrywać się łuskami. Zazwyczaj zmiany skórne zlokalizowane są nad czołem i za uszami. Mogą powstawać również pęknięcia skóry, tworzące drobne ranki. Nasilone objawy przyczyniają się do wypadania włosów oraz złuszczania się okolic brwi, nosa i ust. Czasami łojotokowemu zapaleniu skóry twarzy towarzyszą zaczerwienione guzy na skórze z licznymi krostami.

Źródła

1. Szepietowski J. Grzybice skóry i paznokci, Medycyna Praktyczna, Kraków 2001, ISBN 83-88092-48-0
2. Baran E. Mikologia - co nowego?, Cornetis, Wrocław 2008, ISBN 978-83-61415-00-8
3. Błaszczyk-Kostanecka M., Wolska H. Dermatologia w praktyce, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2009, ISBN 978-83-200-3715-9
4. Elewski B. Grzybicze zakażenia skóry, Alfa Medica Press, Bielsko-Biała 2000, ISBN 83-86019-86-1