Powikłania nadczynności tarczycy – przełom tarczycowy, problemy kardiologiczne, osteoporoza

Przełom tarczycowy jest najgroźniejszym możliwym powikłaniem nadczynności tarczycy, stanowiącym bezpośrednie zagrożenie życia. Polega on na nagłym i gwałtownym załamaniu gospodarki hormonalnej organizmu. Najczęściej dochodzi do niego na podłożu nierozpoznanej lub niewłaściwie leczonej nadczynności tarczycy.

Bezpośrednio do przełomu przyczynia się najczęściej zakażenie lub inny ciężki stan ogólnoustrojowy, np. uraz czy zabieg operacyjny. Rozpoczyna się od objawów zapowiadających, takich jak bezsenność, znaczny spadek masy ciała w krótkim okresie czasu, gorączka czy drżenia mięśniowe. Ostatecznie dochodzi do przyspieszenia akcji serca, włącznie z arytmiami czyli zaburzeniami jego rytmu, rozwinięcia objawów ze strony układu pokarmowego, takich jak nudności, wymioty i biegunka, wysokiej gorączki i pobudzenia aż po śpiączkę.

Zobacz odpowiedzi na pytania osób, które miały do czynienia z tym problemem:

• Jak leczyć nadczynność tarczycy? - odpowiada lek. Tomasz Budlewski
• Czy nadczynność tarczycy może powodować ból z prawej strony pod żebrami? - odpowiada lek. Tomasz Budlewski
• Czy te objawy są spowodowane tarczycą? - odpowiada mgr Joanna Wardenga

Wszystkie odpowiedzi lekarzy

Niestety aż 30 do 50% przypadków przełomu tarczycowego kończy się zgonem pacjenta. Dlatego tak ważne jest skuteczne leczenie nadczynności tarczycy. Przełom podejrzewa się u każdego chorego z rozpoznaną nadczynnością z nagłym pogorszeniem stanu zdrowia. Wskazana jest wtedy bezwzględna hospitalizacja na oddziale intensywnej terapii. Jest to stan tak pilny, że leczenie wdraża się nawet zanim wstępna diagnoza zostanie potwierdzona badaniami laboratoryjnymi.

Nadczynność tarczycy wpływa istotnie na pracę układu krążenia. Hormony tarczycy nasilają metabolizm organizmu. Powodują przyspieszenie rytmu serca, wręcz prowadząc do arytmii.

Najczęstszą arytmią związaną z nadczynnością tarczycy jest migotanie przedsionków. Jest to stan o tyle niebezpieczny, że podczas migotania może dojść w sercu do powstania skrzepu, który może uwolnić się z serca i przedostać się do układu naczyń tętniczych. Zatkanie przez niego, np. tętnic wieńcowych doprowadza do zawału, a tętnic mózgowych do udaru.

Serce pracujące szybciej potrzebuje także większej ilości energii, a do jej produkcji niezbędny jest tlen. Przeciążone serce nie jest w stanie wpompowywać wystarczącej ilości krwi do tętnic wieńcowych, zaopatrujących mięsień sercowy. Prowadzi to do rozwoju lub zaostrzenia choroby niedokrwiennej serca. Wszystkie te mechanizmy prowadzą do niewydolności serca .

W przypadkach nieleczonej nadczynności tarczycy, nadmiar hormonów krążących we krwi sprzyja rozwojowi osteopenii i osteoporozy. Ma to związek przede wszystkim z przewagą procesów resorpcji kości nad ich tworzeniem, ścieńczeniem beleczek budujących kości i wzrostem ryzyka złamań. W trakcie leczenia choroby podstawowej, gęstość kości wraca do wartości prawidłowych.

Na podstawie badań dowiedziono jednak, że dochodzi wówczas do zmniejszenia ryzyka złamań patologicznych, ale wskutek zmian mikroarchitektoniki kości, do końca życia pozostają one bardziej podatne na urazy.

Źródła

1. Pod red. P. Gajewski, Interna Szczeklika - podręcznik chorób wewnętrznych, Medycyna Praktyczna, 2014