Skuteczność operacji w impotencji

Chociaż protezy penisa są najbardziej inwazyjną metodą leczenia, cechują się wysokim wskaźnikiem satysfakcji. Stosowane są w sytuacjach, gdy skuteczność wszystkich innych dostępnych rozwiązań zawiodła.

Protezowanie penisa daje bardzo dobre efekty. W wielu obszernych obserwacjach ponad 80% (wg niektórych badań w 90%) pacjentów i ich partnerów było zadowolonych z efektów operacji. W przypadku pacjentów operowanych z powodu Choroby Peyroniego (stwardnienie ciał jamistych objawiające się w postaci bolesnego skrzywienia członka) sukces w postaci wyprostowania członka osiągnięto w 70% przypadków. Obecnie nie ma ograniczenia wiekowego do wykonania operacji, jednak nie zaleca się implantowania protez u starszych mężczyzn, którzy nie mają zamiaru korzystać z nich.

W jednym z badań z 2006 roku opisano, że mniejszy procent zadowolenia po założeniu implantu zaobserwowano u mężczyzn:

• poddanych zabiegowi z powodu Choroby Peyroniego,
• u mężczyzn otyłych z BMI (body mas index) powyżej 30 kg/m2,
• u mężczyzn po wcześniejszym całkowitym usunięciu prostaty.

Ze wszystkich dostępnych metod leczenia zaburzeń erekcji, postępowanie chirurgiczne ma najwyższy wskaźnik zadowolenia. Co ciekawe, pomimo dobrze mechanicznie działających implantów, wskaźnik zadowolenia u partnerów mężczyzn po protezowaniu penisa, był niższy niż samych mężczyzn i był na poziomie 60-70%. Eksperci wiążą to z czynnikami psychologicznymi np. nierealistycznymi wyobrażeniami, co do ostatecznego efektu protezowania. Dlatego bardzo ważna jest przedoperacyjna konsultacja lekarska zarówno z mężczyznami, którzy będę leczeni jak i ich partnerami.

Sukces techniczny wykonania protezy członka jest wysoki. W jednym badaniu obejmującym 2-letnią obserwację rewizje naprawcze były na poziomie 2.5%, a konieczność usunięcia protezy z różnych powodów na poziomie 4.4%.

Skuteczność współżycia po założeniu protezy

Ocenia się, że w około 90-95% sytuacji proteza hydrauliczna umożliwia uzyskanie erekcji niezbędnej do udanego współżycia. Należy pamiętać, że protezy pomagają w erekcji, lecz nie zwiększają męskiego libido i pożądania oraz:

• po założeniu protezy długość penisa może nieznacznie się zmniejszyć,
• część partnerów mężczyzn po założeniu protezy czuje mniejsze zadowolenie ze współżycia, gdyż nie może brać udziału w osiąganiu erekcji partnera,
• możliwa jest utrata subtelnej wrażliwości szczytowej części penisa- żołędzi. W takich sytuacjach, u części mężczyzn pomaga przyjmowanie leków z grupy sildenafilu.

W innym badaniu zauważono, że wskaźnik zadowolenia wzrastał znacznie po 6-12 miesiącach korzystania z tej metody, z największym wzrostem zadowolenia w drugiej połowie pierwszego roku po zabiegu.

Badania wskazują, że mężczyźni, którzy poddali się zabiegowi implantacji protezy członka, opisywali ogromne poprawienie uzyskiwania erekcji, zarówno podczas stosowania protez półsztywnych jak i hydraulicznych.

W badaniach przeprowadzonych wśród aktywnych seksualnie mężczyzn, zaobserwowano wyraźną zgodność między nimi w twierdzeniu, że erekcja uzyskiwana w ten sposób wydaje się bardziej naturalna niż ta uzyskiwana metodami „niechirurgicznymi” dotychczas. Zauważali również oni, że implanty penisa pozwalają im uzyskiwać erekcję wtedy, kiedy jej pragną, a w przypadku stosowania implantów hydraulicznych, uzyskiwać pożądaną sztywność i konsystencję członka.

Kiedy członek jest w wzwodzie, proteza powoduje, że jest on twardy i gruby, przypominając naturalny. Oczywiście najbardziej naturalnie i fizjologicznie wyglądają penisa z najnowszymi protezami hydraulicznymi. Oczywiście nie ma takiej protezy, która wydłuży penisa i sprawi, że będzie on kształtem i grubością identyczny jak naturalny.

Protezowanie nie zmienia odczuć dotykowych ze skóry penisa i męskich możliwości do osiągnięcia orgazmu. Ejakulacja, czyli wytrysk nasienia w czasie zbliżenia (jeżeli w czasie operacji nie doszło do uszkodzenia cewki moczowej) jest wciąż możliwy. Jednak trzeba pamiętać, że po założeniu protezy znoszona jest naturalna możliwość osiągnięcia erekcji. Po założeniu protezy, w przypadku jej nieakceptowania, powikłań itp. niemożliwe jest późniejsze osiągnięcie wzwodu innymi metodami np. iniekcjami leków rozszerzających naczynia do ciał jamistych.

Średnio proteza jest noszona przez 4-8 lat, później z różnych powodów musi zostać wyjęta. Obecnie protezy są coraz doskonalsze, co także wydłuża ich czas żywotności. W 1997 roku w obserwacji 36 miesięcznej nie trzeba było wyjmować 85% protez. W badaniu z 2006 roku po 92 miesiącach po założeniu przetrwało 81% protez.

Celem operacji naczyniowych w przypadku zaburzeń erekcji jest poprawienie dopływu krwi do penisa. W takich sytuacjach operacja polega na usuwaniu przeszkody w przepływie krwi do członka. Ponieważ procedura jest trudna technicznie do wykonania, kosztowna i nie zawsze skuteczna, obecnie nie jest powszechnym postępowaniem.

Niestety, długofalowe obserwacje operacji naczyniowych w impotencji nie są obiecujące, w przypadku starszych mężczyzn, mających więcej zmian blokujących dopływ (np. w miażdżycy naczyń) oceniane jako sukces jest jeden na 20 operowanych przypadków. Jedynie w przypadku młodych mężczyzn mających pojedyncze uszkodzenia naczyń, które powstały wskutek urazów narządów płciowych i miednicy wyniki są wyższe, na poziomie 50-70% skuteczności. Powikłaniem tego typu operacji jest przede wszystkim osłabienie lub utrata czucia w obrębie penisa, przetoki naczyniowe oraz ból członka.

Operacje żylne

Drugim typem operacji naczyniowych jest podwiązywanie naczyń żylnych, aby uniemożliwić nadmierny wypływ krwi z penisa i poprawić jakość erekcji. Jednak obecnie eksperci kwestionują skuteczność i sensowność tych operacji, co powoduje, że są one obecnie bardzo rzadko wykonywane. W jednym badaniu poddano obserwacji 100 chorych. U 44% z nich uzyskano bardzo dobre efekty, u 24% nieznaczną poprawę sztywności członka w czasie erekcji, u reszty operacja zakończyła się niepowodzeniami. Częstymi powikłaniami tego typu operacji są siniaki w obrębie penisa i moszny, bolesne nocne erekcje oraz utrata czucia w obrębie penisa.

Źródła

1. Gregoir A. Impotencja, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2008, ISBN 832-00-185-36
2. Bielecki K. Narzędzia, protezy i szwy chirurgiczne, Makmed, Lublin 2008, ISBN 978-83-924475-5-9
3. Kazoń M. (red.), Urologia (Seria Lekarza Praktyka), Urban & Partner, Wrocław 1997, ISBN 83-85842-71-3
4. Fibak J. CHIRURGIA. Podręcznik dla studentów medycyny., Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2002, ISBN 83-200-2708-X